Vertrau mir

ooc; jeej
nja niet dat ik veel inspi heb

bic;
'Ehh... tja. Heel veel te doen is hier niet. Ja je kunt gewoon zwemmen en dat soort dingen. En je hebt een dorpje. Daar heb je wel een winkelcentrum en een paar cafeetjes. En een paar uitgaansgelegenheden.' Bills ogen glinsterden. "Een winkelcentrum? Kun je daar goed shoppen?" grijnsde hij. 'Wat wil je doen? Oja, de standaard dingen zijn er ook wel, bios en een bowlingbaan...' Tsjah.. wat wilde hij eigenlijk doen? Shoppen? Misschien niet zo'n goed idee... dan zou hij bij alles wat hij kocht zich terug herinneren aan dat concert... Nee, toch maar niet... Een goed idee voor later, maar niet nu. Bowlen..? Niet echt zijn ding. "Euh.. Ik weet eigenlijk niet..." aarzelend keek hij haar aan. "Het is niet dat ik perse iets wil doen, het is meer dat ik niet weet wat ik anders moet zeggen..." Hij lachte nerveus. Bill Kaulitz die niets wist te zeggen, dat was nieuw. Tenminste voor de media-Bill, zoals zij hem zou kennen, de echte Bill was niet per definitie zo, vooral niet rond mensen die hij niet goed kende. De media stelde toch altijd dezelfde vragen en anders waren het vragen waar hij wel een antwoord op wist. Nuja, vragen beantwoorden was dan ook niet moeilijk. "En ik ben best nieuwsgierig naar hoe het eiland eruit ziet... Misschien kun je me dat laten zien..? Of... aangezien jij je bekini toch al aanhebt, is zwemmen misschien net zo makkelijk... Maar... dan moet ik wel even mijn zwembroek gaan halen..." Misschien konden ze met een omweg naar de tourbus gaan, zodat hij het eiland wat kon zien en daarna zouden zwemmen... Ofzo... Hij haalde zijn schouders op. "Nah, ik weet niet... maar dan kun je meteen de tourbus zien... Zeg jij het maar..."

Hij deed niets! Wél hij deed iets! Niets, iets... Allebei? Nee dat kon niet. Hij deed iets.

Stilzwijgend had Anthira gehoopt dat hij iets deed. Nou, iets goeds. Ze had natuurlijk niet gewild dat hij haar wegduwde, maar je wist nooit. Misschien had Anthira het helemaal verkeerd gedaan... Misschien haatte hij haar. Misschien deed hij dit om vanavond iets te beleven. Misschien deed hij meer. Maar hij duwde haar niet weg. En dat was iets goeds... Toch? Ze liet het maar op een ja. Het was iets goeds. En ze moest niet zo twijfelen. Want twijfelen was niet goed voor je. Als je ging twijfelen deed je soms verkeerde dingen. Soms ook goede! Niet daarvan. Maar het kon ook slecht uitpakken. Net twijfelde ze niet. En kijk! Ze zat naast hem! Zonder weggeduwd te worden. Het was een wonder! Dacht ze.

Tom sloeg zijn arm om haar heen. Het voelde vertrouwd. Veilig. Goed. Dit was waar ze naar had verlangd. Waar ze naar had gesnakt. Veiligheid, bescherming. Van een lieve jongen. Daar had ze nooit een speciaal iemand bij gedacht, al had ze natuurlijk gedroomd dat Tom het een keer had gedaan. Haar knuffelen. Haar vasthouden. Naar de zee staren met zijn twee. Ja, dat was haar droom geweest. En het kwam nu praktisch uit! Anthira voelde zich dol gelukkig. Maar ze wist niet wat ze verder moest doen.

De warme -doch redelijk blanke- huid van Tom, raakte de haar bruine huid aan. Ze keek er even naar en glimlachte. Zijn huid voelde heerlijk aan. Het schuurde zachtjes tegen haar huid aan. En dat was lekker. Bijna alsof een fluweel doekje over haar zij werd gestreken. Anthira kreeg er haast kippenvel van en het was nu absoluut niet warm. In tegendeel, eigenlijk was het best warm! De zon brandde vel op hun huiden. Als ze zich vanochtend niet had ingesmeerd, zou ze verbrand zijn! Ondanks dat ze hier al anderhalf jaar onder deze brandende zon woonde. Maar wacht eens! Tom niet! Tom was hier nooit geweest! Had hij zich wel ingesmeerd? Zou hij niet last hebben van de zon?! Ja, vast en zeker wel!

"Tom?" klonk het vragend. Anthira hief voorzichtig haar hoofd op en keek hem met een glimlach aan. Ze viel stil en wist geen woord meer uit te brengen. Dit was zo heerlijk!

Tom:

Tevreden keek hij naar het meisje dat tegen hem aanlag. Het voelde goed. Anders. Normaal gesproken zou hij dit meisje als een one night stand hebben gezien, maar zijn leven was toch veranderd. En misschien was dit wel een merkbare verandering die de ruzie had opgeleverd. Misschien wérd hij eens wijzer. Het zou toch kunnen? Nee, in eerste instantie zou je zeggen van niet. Maar alleen Bill en hij wisten werkelijk wat er allemaal was gebeurd. En dan zou je misschien wel kunnen zeggen dat hij zou kunnen veranderen. Hij zou het vanzelf wel merken. Als het maar goed afliep. Zachtjes streelde hij haar arm, voor zover dat ging. De zon brandde fel op zijn huid, maar hij liet het maar even zo. Hij wist ook wel dat hij zometeen echt moest gaan insmeren, omdat hij anders levend zou verbranden, maar op dit moment kon het nog wel.

'Tom?' Hij keek omlaag, waar het meisje met haar hoofd tegen zijn zij had gelegen. Nu was ze omhoog gekomen. Vragend keek hij haar aan. De wind streelde zachtjes de plek waar ze net nog had gelegen. 'Wat is er?' Zachtjes maakte hij zich los en sprong van de rots af. 'Kom...' Zei hij nadat ze antwoord had gegeven. Hij ging met zijn hand door het water en spatte wat op zijn buik en rug. Daarna keek hij speels naar Anthira en gooide een hand vol water haar richting op. Kijkend hoe ze zou reageren, glimlachte hij.

Reggy
Shoppen? Oja, natuurlijk. Ze was het alweer bijna vergeten dat dit Bill Kaulitz was. Dé Bill Kaulitz! Een warm, misschien wel zenuwachtig gevoel trok door haar buik. Haar hele lichaam werd er voor een paar seconden door verwarmd. Maar het was niet prettig. Zenuwen waren nooit prettig. Gelukkig was het al snel weer weg. Eventjes had ze de andere kant op gekeken, zodat áls ze rood zou worden, hij het niet zag. Maar dit was niet gebeurd.

"Het is niet dat ik perse iets wil doen, het is meer dat ik niet weet wat ik anders moet zeggen..." Hoe moest ze hier nou op reageren!? Bill Kaulitz wist niets te zeggen, dat was nieuw voor haar. Maar hoe goed kende ze hem ook. Altijd had ze gedacht hem te kennen terwijl ze tegelijk ook wel wist dat ze dat niet deed. Maar toch, het bleef een leuke gedachte. Maar ze kende hem helemaal niet.

"En ik ben best nieuwsgierig naar hoe het eiland eruit ziet... Misschien kun je me dat laten zien..? Of... aangezien jij je bekini toch al aanhebt, is zwemmen misschien net zo makkelijk... Maar... dan moet ik wel even mijn zwembroek gaan halen..." Ze glimlachte even in zichzelf. Twee dingen tegelijk ging natuurlijk niet. Zwemmen leek haar wel leuk. Daarvoor was ze hier in eerste instantie toch gekomen? Dan kon ze hem later altijd nog het eiland laten zien.

'Het lijkt me wel leuk om de tourbus te zien. En te gaan zwemmen natuurlijk!' Ze glimlachte, stond op en stak haar hand naar hem uit. Oef, wacht, stel dat hij hem zou aanpakken! Maar ze kon hem nu moeilijk terugtrekken. Trouwens, ze was toch al tegen hem aangeknald, dus het maakte nu ook niet meer uit. 'Kom! We gaan zwemmen.'

Ooc; Beide niet echt lang, maar veel inspi heb ik niet... Hopelijk kunnen jullie er wat mee.

De streling op haar arm voelde ze nog, terwijl er niets gebeurde. Een aanraking die ze nog steeds voelde. Stom eigenlijk. Dat ze het nu nog voelde. Hoe zou dat komen? Zou het komen doordat ze er zo van genoot? Doordat ze zo graag met deze jongen wilde zijn? Omdat ze zo erg hoopte dat zij niet de one-night-stand van vanavond was? Wat erg onwaarschijnlijk was. Want wáárom zou hij nu opeens anders doen tegen haar? Terwijl hij bijna zijn hele leven al one-night-stands gehad. Toch? Eigenlijk mocht ze helemaal niet zo over hem oordelen! Wie was zij om zo over deze jongen te praten? Echt stom! Bijna kon Anthira zichzelf voor haar voorhoofd slaan, ook al waren het gedachtes geweest. Stomme gedachtes. Dat wel. Ze mocht niet eens zo durven te denken!

Haar blik ving de zijne. Ze glimlachte. 'Wat is er?' Ze wilde graag antwoorden. Maar Tom deed iets, waardoor haar stem stokte. Anthira keek naar de jongen die van de rots sprong. Hij maakte zichzelf nat met water. Zou dat een hint zijn? Zou hij willen zwemmen?! Ow alsjeblieft wel! Anthira wilde zó graag zwemmen. De heerlijke verkoeling opzoeken. Ja. Dat zou geweldig zijn.
Het volgende wat Tom deed, had ze niet verwacht. Hij maakte haar nat! Omdat ze erdoor schrok, slaakte ze een kort zacht gilletje. Daarna kneep ze haar ogen tot spleetjes en keek hem quasi boos aan.
"Zeg, wat is de bedoeling hiervan?" Vervolgde haar stem lachend. Zonder te aarzelen, sprong ze van het rotsblok af. Anthira liep naar de waterlijn en keek hem ondeugend grijnzend aan. "Had je niet moeten doen!" lachte ze nog steeds. Ze maakte met haar handen een kommetje en rende met het water dat ze erin had laten lopen, richting Tom. Tegen de tijd dat ze het boven zijn nek los liet, was de helft er al uit. Waardoor er nog maar enkele druppels op zijn nek terecht kwamen.

'Het lijkt me wel leuk om de tourbus te zien. En te gaan zwemmen natuurlijk!' Ze glimlachte, stond op en stak haar hand naar hem uit. 'Kom! We gaan zwemmen.' Bill glimachte, aarzelde even maar pakte toen haar hand vast en stond op, wat zou het ook. "Oké dan." Hij keek even snel naar Tom en zag dat die in het water met Anthira aan het dollen was. Glimlachend schudde hij zijn hoofd. Tom was echt onverbeterlijk, hoe kreeg hij het ook voor elkaar!? Maar Bill was blij dat hij weer lol kon hebben. "Yo, TOM!" riep hij lachend. "Ik ga mijn zwembroek halen, zal ik die van jou meteen meenemen?" Hij wachtte op Tom zijn antwoord, knikte dat hij het begrepen had en nam Reggy mee naar de tourbussen. Het voelde vreemd om haar hand vast te houden, het bezorgde hem zenuwen, maar het was ook wel weer fijn, veilig.
Bij de bussen aangekomen wees hij haar op de bus van de jongens. "Die is van ons. Die andere is van de crew. Ik zal even gaan kijken of de kust veilig is." lachte hij. Hij liet haar hand los en sprong de bus in. "David, jongens?" Hij keek even naar binnen maar zag niemand dus hij stak zijn hoofd weer naar buiten. "De kust is veilig kom maar binnen..." Als een echte heer stak hij zijn hand uit om haar in de bus te helpen. "Welkom in huize Tokio Hotel." zei hij trots met een grijns op zijn gezicht. "Maak het jezelf gemakkelijk, je kunt daar gaan zitten." Hij gebaarde naar de sofa en de tafel. "Of je kunt even rondkijken... Maar ik zou daar vandaan blijven..." Hij wees naar een bed en grijnsde nog eens ondeugend. "Daar slaapt Hobbit." Hij lachte. "Oja, en als je wat wil drinken, daar is de koelkast, de glazen staan daar ook ergens. Dan ga ik me even omkleden." Hij liep naar zijn kast, dook erin en keerde hem ondersteboven om zijn blauw-gebloemde zwembroek te vinden. Toen hij hem gevonden had verdween hij in de badkamer, kleedde zich om en verwijderde zijn resterende make-up. Vervolgens sloeg hij een handdoek over zijn schouder en voegde zich weer bij Reggy. "En... wat vind je ervan?"

Ooc; Monique moet weer antwoorden, ze had gezegd het laatst te doen, maar zo te zien is daar nog niet veel van gekomen =O Ik zal ff achter der aan lopen

mij maakt het niet uit wíe er antwoord.. maar snel bitte

Ooc; We moeten allebei op Monique wachten Maar ze is nu vier dagen in parijs en daarvoor heeft ze niet kunnen antwoorden, dus we moeten nog eventjes tot dinsdag wachten ;o

en waarom is dat precies?
maakt het heel veel uit of dat ze nu reageerd of een ronde later?

Ooc; Ja. Bij mij wel XD Ik kan niet verder zonder Tom. Dus moet ik wachten En als het goed is.. Kan jij niet verder zonder Reggy. Dus moet jij ook wachten

Oh. Ik dacht dat je iemand anders bedoelde...
Weet ik veel dat Niekje Monique heet...
Sorry

Ooc;
OW! Sorry, ja. Ik ben gewoon gewend dat iedereen weet dat Niekje Monique heet.. Dus het gaat een beetje vanzelf

Ooc; Sorrryyy =O Toen de site was veranderd, was ik zelfs te lui om de nieuwe link te zoeken

Ic;
Tom schoot in de lach door het gilletje van Anthira. Een typisch meisje. Meisjes konden ook alleen maar gillen. In plaats van dat ze nou iets terug deden! Onschuldig keek hij terug. Hij zag ook wel dat haar boosheid gespeeld was en niet echt. Tenminste, dat hoopte hij maar. Hij kende haar natuurlijk nog niet zo goed, maar, alle meisjes waren toch hetzelfde? Nee, dat was niet waar. Dit meisje was anders. En hij vond het wel leuk.

Zie je, ze stelde láchend een vraag. Niet huilend, niet boos. Maar láchend. Een grijns trok over zijn gezicht heen, bij het idee dat hij dit mooie meisje aan het lachen had gemaakt. Soepel sprong ze van de rots af en Tom bekeek haar mooie lichaam even. Het was echt een apart meisje.
‘Oh nee? En wat was je plan dan…’ Zijn stem klonk bijna angstig, maar zijn gezicht veraadde hem. Een grote lach speelde om zijn mondhoeken heen en lieten hem niet meer los. Afwachtend keek hij wat het meisje ging doen. Ze pakte een handje water en Tom keek toe. Hoe wilde ze dat vanaf die afstand op hem gooien? Maar ze ging het niet gooien. Nee, in plaats daarvan kwam ze naar hem toe. Tom zag het water uit haar handen sijpelen en bleef gerustgesteld staan. Toen ze haar handen naar zijn nek brach, sprong hij toch wat ongerust weg. Maar helaas, ze had toch nog wat in haar handen gehad. Hij sprong verschrikt aan de kant en bleef daarbij met zijn voet haken, achter een steen. Languit viel hij in het water. Gelukkig had hij geen mobiel in zijn zak gehad. Maar nu was zijn hele broek nat! Ach, het was best verkoelend. Vanuit het water keek hij lachend naar het meisje dat nu boven hem uittorende. Hij stond op.
‘Als ik ga, ga jij ook…’ Hij pakte haar bij haar armen en probeerde haar met een zwaai het water in te gooien. Het was niet diep, maar ook niet heel ondiep. Dus het kon makkelijk. Het jammere was, dat zij gewoon in zwemkleding stond.

Plotseling hoorde hij Bill roepen. Hij keek om, met Anthira nog in zijn handen. Hij stak zijn duim op en zag Bill knikken. Een grijns verscheen weer op zijn gezicht, toen hij naar Anthira keek.
‘En nu jij…’

Reggy:
Een verbaasde lach kwam op het gezicht van Reggy, toen Bill haar hand vastpakte. Het leek alsof haar hele lijf begon te tintelen. Zachtjes vertelde ze zichzelf dat ze zich niet moest aanstellen. En het leek te werken. Het getintel ging langzaam over. Langzaam ontspande haar lijf zich.
Haar blik volgde die van Bill en zag Tom en Anthira kloten in het water. Verbaasd keek ze naar haar vriendin. Hopelijk liet ze zich niet helemaal inpalmen door Tom. Ze wist zelf ook wel wat voor player hij was en ze wilde niet dat ze gekwetst werd. Het was een leuk idee dat hij haar écht leuk vond, maar dan zou hij zich in haar ogen toch echt eerst moeten bewijzen. Bill was anders. Die was niet zo’n player en daarom vertrouwde Reggy hem in dat opzicht al meteen een stuk meer.

Ze liepen samen, hand in hand, richting de tourbussen. Verbaasd keek ze naar de twee grote dingen en vroeg zich af waar Georg en Gustav waren. Wauw, dat ze zomaar even de boys ontmoette. En vervolgens nog de tourbussen mocht zien ook!

‘Is goed…’ Antwoordde ze. Hij liet haar hand los en sprong de bus in. Eventjes stond ze daar, alleen, buiten. Toen stak hij alweer zijn hoofd naar buiten en vertelde ‘dat de kust veilig was’. Ze pakte zijn hand aan en hield zichzelf naar binnen. Binnen bleef ze even staan en keek rond. Het zag eruit als een… als een… bús. Eigenlijk was er niet eens echt iets speciaals aan. Behálve dan, dat ze de leuke zooi van de jongens zag. Ze kon er niets aan doen, maar haar gezicht vervormde zich automatisch tot een speels glimlachje.

‘… ik zou daar vandaan blijven, daar slaapt Hobbit’ Reggy schoot in de lach. Oké, het was dus niet alleen maar wat ze op TH tv zag, maar het was dus echt zo. Georg werd echt de Hobbit genoemd. Ze ging zitten aan de tafel en keek om zich heen. Haar ogen gleden even naar Bill, die een poging deed tot zijn zwembroek vinden. Eindelijk had hij hem gevonden en hij verdween in iets, wat waarschijnlijk de wc of de badkamer was. Ze stond op en keek om zich heen. Langzaam liep ze door de tourbus, alles goed in zich opnemend. Beseffend dat dit waarschijnlijk de enige keer was dat ze de mazzel had om de tourbus van binnen te zien.

Uiteindelijk kwam Bill weer naar buiten en ze draaide zich om. Haar ogen sperden zich wijd open, toen ze hem zonder make-up zag. Dat was… ánders. Maar het was wel leuk om te zien. ‘Het staat je leuk!’ Zei ze, naar waarheid. Haar ogen gleden langs zijn lichaam. Hij was… dun. Maar móói. Ze sloeg haar ogen beschaamd neer. Hoe kon ze hem zomaar bekijken.

‘Ik meen het… je ehh… ziet er leuk uit.’ Reggy keek weer op en zocht zijn ogen. ‘Oh, de zwembroek van Tom?’ Wat moest ze anders zeggen!

ooc; JEEEEEEEEEEEEEEEJ
weetje hoeveel moeite ik heb moeten doen om niet te gaan spammen
*gaat nu lezen *

||edit|| oke nu moet ik nog inspiratie zoeken.

Ooc; Hahahaha, echt heel erg sorry dat ik jullie zo lang heb laten wachten En je mag er zo lang over doen als je wilt :fluit: Dat heb ik verdient :A:

‘Het staat je leuk!’ Zei Reggy. Bill keek haar even verward aan en zag hoe ze hem bekeek. ‘Ik meen het… je ehh… ziet er leuk uit.’ O, ze bedoelde zijn looks. Hij kreeg een scheve grijns op zijn gezicht en mompelde een 'dankjewel'. "Maar ik bedoelde eigenlijk wat je van de bus vindt... maar die is inderdaad misschien niet zo interessant..." Hij draaide zich om om Tom's zwembroek en een handdoek te zoeken, daarna keek hij Reggy nadenkend aan. Wat had hij nog meer nodig? "Ah, Zonnenbrand!" Hij zocht een strandtas en deed daar Toms spullen en de zonnebrand in. "Zonnebril." Die haalde hij uit zijn witte tas en stopte hem in de strandtas. "i-pod. Just in case... Euh..." Hij fronste. "Dat was het geloof ik wel..." Hij schoot in zijn slippers en sprong de bus uit. "Okay, let's go."
Enthousiast liep hij terug naar het strand, liet zijn tas vallen, shopte zijn slippers uit en rende gillend naar het water. Hier had hij even zin in. Vervolgens rende hij het water in en dook onder. Het was toch nog best koud dus hij kwam snel weer boven en sprong terug naar het strand. "aaah!! Koud. Koud. Koud. Koud! brrrr..." Hij greep zijn handdoek en sloeg die om zich heen. Of hij stelde zich gewoon aan. Hij zuchtte, legde zijn handdoek op de grond en ging erop zitten. "Uuuuh... okay... nu ga ik weer normaal doen." verward keek hij naar Reggy en mompelde een 'sorry'.

ooc; sorry beetje maf stukje