Vertrau mir

Nog voor Tobi kon antwoorden kwam dat meisje er al weer tussen. Aaarg, zij weer! dacht hij bij zichzelf. "Kijk meid, ik weet niet hoe je heet en het interesseert me ondertussen ook niet meer. Ik ben nu even met Bill aan het praten en daarna ben ik weg. Dus ik zou het ten zeerste op prijs stellen als je ons nog even gerust wil laten."
Kwaad draaide hij zich om en richtte zich weer tot Bill. "Het geeft niet, ik wéét dat jullie het moeilijk hebben. Het spijt me dat ik zo pissig tegen je werd, het is inderdaad jou leven, maar ik ga nu echt terug naar Gustav en Georg. Als je mee wil kan ik je niet tegenhouden, maar ik denk dat het beter is als je nog even bij Tom blijft. Volgens mij hebben jullie nog heel veel te bespreken."
Daarna liep hij richting tourbus, hopende dat het daar wat rustiger was.

Ooc;

live_my_life schreef:

"Het geeft niet, ik wéét dat jullie het moeilijk hebben. Het spijt me dat ik zo pissig tegen je werdt, het is inderdaad jou leven, maar ik ga nu echt terug naar Gustav en Georg.

Ik wil niet als je Nederlands docente klinken. Maar werdt hoort werd te zijn. In verleden tijd NOOIT dt op het einde

Bill was nog maar net uitgepraat en het meisje kwam alweer naar hen toe. LOL MAKEN? Bill fronste. Daar stond zijn hoofd dus echt even níet naar. Vervolgens viel Tobi weer -op een normale toon- tegen haar uit, en richtte zich weer tot Bill. Veel met Tom te bespreken? Oja? Zoals? Er viel niet echt veel te praten volgens hem... Dat met die angst voor haters en alles moesten ze gewoon maar overheen komen.. op de een of andere manier. Nu wilde hij enkel rust! Maar om nou twee keer in vijf minuten tegen zijn bodyguard in te gaan leek hem niet zon slim idee. En misschien zouden die meiden hen kunnen helpen tegen hun angst voor mensen.. Maar zoals het nu ging leek het niet erg te helpen. Hulpeloos keek hij Tobi na. Verdomme! Hij wilde enkel in zijn bed kruipen, het liefst met zijn i-pod en een teddybeer ofzo -zijn kussen was misschien nog wel beter. En zich verstoppen en nadenken. Of niet nadenken. Of hij wilde gewoon even chillen in de bus, als Tom mee ging misschien even met Tom praten... En als Georg en Gustav er waren misschien even met hen...
Maar het was hem blijkbaar niet gegund. Hij zuchtte vermoeid en keek onzeker naar het meisje. "Ehm... ja... maar... ik..." Wanhopig zocht hij de ogen van Tom. Tom, help?!
Hij beet op zijn lip en mompelde voorzichtig: "Ik... weet niet... maar... als je... zou je... zouden jullie... alsjeblieft niet meer willen schreeuwen? Want als er vandaag nog iemand tegen me schreeuwt doe ik mezelf wat aan..."
Oeps. Bill denk na voor je iets zegt, HOE je het zegt, verdomme! vloekte hij boos in zichzelf. "Eeh ik bedoel, dat kan ik niet meer hebben..." praatte hij er snel overheen. Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan!

Ooc; Nel, iedereen maakt foutjes... en als Nel gepost heeft post ik ook weer

Ooc;

Niekje schreef:

Ooc; Nel, iedereen maakt foutjes... en als Nel gepost heeft post ik ook weer

Ik weet, maar tegen zulke foutjes kan ik gewoon niet (SORRY !)

Bic; Iets hoorde ze. Iets waarvan ze enorm schrok. De woorden galmden door haar hoofd. Ze kaatsten tegen haar schedel en zochten daarna het volgende plekje uit. Zodat ze altijd de gedachte bleef houden. Totdat deze dachten dat ze er gestoord genoeg van werd. 'Fijn, als jij nog eens een steen tegen je kop wil krijgen moet je dat zelf maar weten.' was de zin die haar plaagde. Een steen? Tegen Bills hoofd? Wat was er gebeurd waarvan zij niets had vernomen? Was er een ongeluk? Haters? Of Tom? Of iemand héél anders? Of iets anders? Wat was er gebeurd?
Gek werd ze ervan. Anthira had de neigen met haar hoofd tegen een deur, of een muur aan te bonken. Maar geen van beide was in de buurt, daarbij zag het er niet 100% goed uit. En haar vriendin kon ze niet gebruiken. Die zou haar meteen van zich afduwen of gelijk de zee in gooien. Eén van de twee zeker.

Maar nog voordat ze de kans kreeg om haar vriendin verbaasd aan te kijken, hoorde ze nog meer geschreeuw achter haar. Wat blijkbaar een zeer onverwachts gevolg met zich mee kreeg. Reggy draaide zich om en rende naar Bill en Tobi. Met een verbaasde blik in haar ogen keek ze haar vriendin na. Okay, ze voelde zich dus schuldig, anders zou ze het nooit doen. Of wel? Nee.
Anthira wipte van het ene been naar het andere. Totdat ze besloot naar Tom te lopen. Voetje voor voetje liep ze naar de jongen die toch wat groter was dan zij. Haar blik richtte ze op hem, maar wende af en toe af naar Reggy, Bill en Tobi. Wat die nu allemaal zeiden, verstond ze niet. Zodra ze binnen gehoorsafstand van Tom stond, trok ze haar mond open. "Heey, nog sorry van daarnet," zei ze met een blosje op haar wangen van schaamte. Ze stond nu binnen rijksafstand. Als ze wilde kon ze de gitarist gemakkelijk aanraken. "Ik denk dat we beter opnieuw kunnen beginnen." zei ze met een glimlach, terwijl ze haar hand naar hem toe stak. "Ik ben Anthira."

Tobi viel opnieuw uit. Nu tegen haar. Geschrokken staarde ze hem aan. Ze... wat... ze wist het ook allemaal niet meer hoor. Wat ze goed wilde doen, werd als kwaad beschouwt en alles was gewoon... En wat hadden ze nou net gezegt, over die steen? Had Bill een steen tegen zijn hoofd aangekregen? En Tom? Waar waren Gustav en Georg eigenlijk! Het liefst barstte ze in huilen uit. Nu had zij wel zin om weg te rennen, maar dat deed ze niet. Als ze wegrende, dan kon ze niet meer stoppen namelijk. En als iemand haar achterna zou rennen, zou ze alleen maar sneller gaan. Ze had het één keer geflikt, degene die haar achterna was gekomen, had haar gezicht dat ze nooit meer zo snel mocht rennen. Gelukkig voor de achtervolger, was zijzelf een doodlopend straatje ingeslagen en móest ze wel stoppen. Toen was ze in huilen uitgebarsten en had ze de omhelzende armen van haar achtervolger geaccepteerd.

Dus, nooit meer zou dat gebeuren. Ze schaamde zich nog steeds díep voor dat gebeure en wat er ook mocht gebeuren, en ondertussen was er al veel gebeurt, ze had zichzelf voorgenomen dat ze nooit meer mocht instorten. Maar daar kon ze zich natuurlijk niet aan houden en dat wist ze zelf ook wel. Toch was er nu zo'n moment dat ze het liefst wilde dat ze weg kon rennen, om nooit meer terug te komen.
Bill stamelde wat tegen haar. "Ik... weet niet... maar... als je... zou je... zouden jullie... alsjeblieft niet meer willen schreeuwen? Want als er vandaag nog iemand tegen me schreeuwt doe ik mezelf wat aan..." Reggy schrok een beetje van deze woorden, maar Bill verbeterde zichzelf al.
"Eeh ik bedoel, dat kan ik niet meer hebben..." Ze keek hem eventjes verbijsterd aan, maar besloot toen te doen alsof ze het eerste niet had gehoord.

'Ja, het spijt me. Ik wilde niet schreeuwen, maar ik verdedig mijn vriendinnen altijd. En Anthira bedoelde het ook goed. Het spijt me echt heel erg Bill. Het gebeurt niet elke dag dat je in zo'n situatie terecht komt.' Ze keek naar Anthira, die ondertussen bij Tom stond en haar hand uitstak. 'Kijk, zij beginnen overnieuw, misschien moeten wij dat ook maar doen?' Ze keek Bill aan, maar stak haar hand niet uit. Niet op de manier van, ik wil jou niet aanraken, maar omdat ze het gevoel had dat hij dat misschien liever niet wilde.

Tom
Tom volgde Reggy met zijn ogen. Maar hij besloot dat hij er niet achteraan ging. Toch kon hij het niet laten om alles nauwkeurig op te nemen met zijn ogen. Tobi viel uit tegen Reggy, en zei daarna wat tegen Bill. Dat kon hij niet precies verstaan. Toen zei Bill, aan zijn houding te zien, wat tegen Reggy. Tom hoopte maar dat Reggy hem niet van streek zou maken. Opnieuw. Want hij had nu een extra helpende hand nodig en niet twee meisjes die alleen maar konden schreeuwen. Hoe zou hij er ooit overheen komen? Hij moest toch weer gewend gaan raken aan gillende meisjes. En uiteindelijk moesten ze zelfs weer concerten geven. Maar Tom wist niet of hij dat wel aan kon. Ook hij had namelijk toch best een trauma opgelopen aan het gebeure. Nooit meer wilde hij dat zoiets gebeurde. Dit mocht gewoon niet nog een keer gebeuren.

Hij schrok toen Anthira ineens naast hem stond. Maar hij herstelde zich algauw weer en keek haar glimlachend aan. Nouja, voor zover hij een glimlach kon produceren.
'Heey, nog sorry van daarnet.' Tom keek haar eventjes aan en knikte toen, als teken dat het allemaal wel goed zat. Zijn glimlach werd iets echter en hij pakte de uitgestoken van Anthira aan.
'Doe maar net alsof je me niet kent. Tom...' Antwoordde hij op haar voorstel. 'Hoe is je vriendin?' Deze vraag stelde hij een keertje níet omdat hij geïntresseerd was in Reggy, nee, eigenlijk vond hij Anthira wel knap, maar omdat hij niet wilde dat Reggy Bill kapot zou maken, want dan moest hij nú ingrijpen.

ooc; Felicia? Bedoel je niet Reggy?
Owke ff omschakelen en verderlezen

Ooc; Oeps, entschuldigung. Ik heb echt iets van tien personages, dus ik haal ze nog wel eens door elkaar. Zeker omdat ze alle tien actief zijn

Ooc; ja daarom wil ik er ook niet zoveel tegelijk

Bic;

Bill knikte begrijpend. Gelukkig zei ze niks over zijn verkeerd gekozen woorden. Het meisje keek naar haar vriendin en Tom, Bill deed hetzelfde. Ze schenen inderdaad opnieuw te beginnen, en dit meisje stelde voor dat zij hetzelfde deden. Aarzelend keek hij haar aan. Misschien was dat inderdaad wel goed voor hem. Als zijn wederhelft het kon, kon hij het toch zeker ook. Hij knikte instemmend en stak zijn hand uit. "Hi.. Ik ben Bill, maar dat wist je al..." glimlacht hij. "Hoe dat zo eigenlijk..? Ik had niet gedacht dat men ons hier zou kennen..." Of eigenlijk hoopte hij van niet, want dan zouden er ook haters kunnen zitten... "Oww.. en doe maar alsof ik... net zo ben als ieder ander, want dat ben ik eigenlijk ook... En anders voel ik me zo... Nja, je weet wel..." Onzeker keek hij haar aan en beet op zijn lip.

Ooc; Ach, ik ben er wel blij mee, want als ik niet al die drukte zou hebben, zou ik me ontzettend vervelen! Dus tja, dat is ook het enige nadeel, dat ik ze door elkaar haal. En als ik geen tijd heb, heb ik ook niet al die Rpg's... njah, of ik meld dat in het daarvoor bestemde afwezigheidstopic... ofzo..

Ze zag hoe Tom een tijdje naar Reggy, Bill en Tobi keek. Ze slikte, zou hij haar ook maar gehoord hebben? Anthira staarde heel even naar de grond, maar toch schoot haar blik weer terug naar de jongen voor haar. Zonder het te willen begonnen haar ogen hem te bestuderen. Het begon bij zijn schoenen. Hippe schoenen dacht ze. Maar snel schudde ze haar hoofd. Waarom keek ze naar zijn schoenen?
Haar grijsblauwe ogen keken verder, ze gingen via de veel te weide broek naar de onderkant van zijn shirt. Wat had hij toch een geweldige stijl! De handen van Tom trok haar aandacht, de goddelijke handen die alle mooie riffs op zijn gitaar produceerden. Daar kon ze zo van genieten! En die handen voor haar deden het gewoon! Even, niet al te lang, keek ze naar de print op zijn shirt, voordat zijn gezicht eindelijk in beeld kwam. Het knappe jongens gezicht. Zijn mond, waarbij de piercing natuurlijk niet ontbrak. Zijn ogen, zijn mooie donkerbruine kijkers! Het gave gezicht en tot slot zijn dreads. Ze kon nauwelijks haar ogen van hem afhouden. Maar zodra ze merkte dat hij naar haar keek, zorgde ze ervoor dat ze enkel in zijn ogen keek.

Tom glimlachte, voor zover je het een glimlach kon noemen. Hij deed tenminste zijn best, hoopte ze. Hij knikte waarbij de glimlach al iets echter werd. Vervolgens voelde ze dat haar hand vastgepakt werd. Haar blik schoot gelijk naar haar ogen. Ze glimlachte en schudde zijn hand. Maar liet nog niet los. Alsof haar hand aan de zijne was vastgelijmd. Een beetje verbaasd over zichzelf keek ze weer terug in Toms bruine kijkers.
'Doe maar net alsof je me niet kent. Tom...' Even grijnsde Anthira. Ze had nooit gedaan alsof ze hem niet kende. Behalve toen ze aan de telefoon was. "Deed ik dat dan?" vroeg ze met een lief stemmetje. 'Hoe is je vriendin?' Vroeg Tom. Anthira keek van hem af en bestudeerde Bill en Reggy even. Het zag er goed uit! Bill stak zijn hand zelfs naar haar uit! "Mijn vriendin is de beste die je kunt voorstellen! Vooral als je haar vriendin bent," heel even scheurde ze haar blik van de twee verderop en keek naar Tom. Ze glimlachte en keek weer terug. "Ze komt altijd voor je op. En daarom deed ze zo, daarnet. Maar voor de rest is ze heel lief hoor!" Anthira keek weer naar Tom en glimlachte iets breder. Het was een gemeende glimlach, want haar ogen fonkelden erbij.

ooc; Zouden Gustav en Georg aub terug in actie kunne schieten zodat ik met Tobi nog iets aan kan vangen??

Ooc; Gustav en Georg zijn er niet meer Maar je kunt Saki toch gebruiken? En dan Tobi even laten zitten?

ooc;
bill_freakiej gaat niet meer verder schrijven
Gustav en het mysterieuze meisje zijn dus even van het toneel verdwenen.
Als het voor jullie goed is wil ik de rol van Gustav wel op mij nemen

Ooc; WAAROM meld je je in godsnaam aan voor n RPG als je al vanaf het begin niet meedoet?
Ik kan snappen als het een heel actieve RPG is en je er dan niet genoeg tijd voor hebt en er mee moet stoppen.. maar dat is hier ook niet het geval.
Doe dan gewoon niet mee!!

Als Georg ook niet meer meedoet.. ik zou ook wel Georg kunnen zijn, maar ik denk alleen passief.. zo van of hij er dan is en dan terug praat.. &zo.. maar geen eigen verhaal.. denk ik..

Ooc;

miss Kaulitz schreef:

Ooc; WAAROM meld je je in godsnaam aan voor n RPG als je al vanaf het begin niet meedoet?
Ik kan snappen als het een heel actieve RPG is en je er dan niet genoeg tijd voor hebt en er mee moet stoppen.. maar dat is hier ook niet het geval.
Doe dan gewoon niet mee!!

Als Georg ook niet meer meedoet.. ik zou ook wel Georg kunnen zijn, maar ik denk alleen passief.. zo van of hij er dan is en dan terug praat.. &zo.. maar geen eigen verhaal.. denk ik..

Jaa! Das zooo vervelend! Heb ik persoonlijk vaker last van. Maarja, niets aan te doen.

In ieder geval van mij mag je heus wel Georg spelen. Maar dan heb je Gustav nodig, en nog 2 meisjes. En die zijn der niet. Tenzij je nu mensen gaat dwingen

Ooc; nee live_my_life wou dan Gustav doen dus dan wil ik Georg wel doen...
Maar daarom kan ik Georg opzich wel PASSIEF spelen.. dan hoeven er niet nog 2 meisjes bij.. dan is t gewoon dat Tom & Bill & Co wel tegen heb kunnen praten en dat ze er wel ZIJN... maar we verder alles alleen van Bill & Co hun standpunt zien, hun volgen undso en dan G&G niet.. Maarja das opzich nog lastig.. Mr als ze er niet zijn is het ook lastig..
Maar we zouden kunnen afspreken dat je bv. als Tom of Bill zijnde de bus inloopt ofzo en dat je daar dan G en/of G aantreft dat je dat dan zegt. En dat ze er dan tegen kunnen praten undso... en dat wij dan antwoorden..
Of dat ze er zijn terwijl zij er ook zijn.
Bv. dan maken Tom en Bill ruzie, of juist niet, of Tom is met n meisje aan t flirten of weetikwat.
Ze zouden dan een opmerking kunnen maken of je zou hun gedachten eventueel nog kunnen laten lezen..
maar.. ja.. dan kun ze net zo goed weglaten eigenlijk..

miss Kaulitz schreef:

Ooc; WAAROM meld je je in godsnaam aan voor n RPG als je al vanaf het begin niet meedoet?
Ik kan snappen als het een heel actieve RPG is en je er dan niet genoeg tijd voor hebt en er mee moet stoppen.. maar dat is hier ook niet het geval.
Doe dan gewoon niet mee!!

Haar PC was gecrashed...

Ja dat kan, maar ze is toch niet de enige...

ooc;

miss Kaulitz schreef:

Ja dat kan, maar ze is toch niet de enige...

njah, je hebt gelijk, maarja bon, weinig aan te doen... dus gaan we dan maar voortspelen met G&G of doen alsof ze nooit op het eiland zijn geweest??

Ooc;

miss Kaulitz schreef:

Ooc; nee live_my_life wou dan Gustav doen dus dan wil ik Georg wel doen...
Maar daarom kan ik Georg opzich wel PASSIEF spelen.. dan hoeven er niet nog 2 meisjes bij.. dan is t gewoon dat Tom & Bill & Co wel tegen heb kunnen praten en dat ze er wel ZIJN... maar we verder alles alleen van Bill & Co hun standpunt zien, hun volgen undso en dan G&G niet.. Maarja das opzich nog lastig.. Mr als ze er niet zijn is het ook lastig..
Maar we zouden kunnen afspreken dat je bv. als Tom of Bill zijnde de bus inloopt ofzo en dat je daar dan G en/of G aantreft dat je dat dan zegt. En dat ze er dan tegen kunnen praten undso... en dat wij dan antwoorden..
Of dat ze er zijn terwijl zij er ook zijn.
Bv. dan maken Tom en Bill ruzie, of juist niet, of Tom is met n meisje aan t flirten of weetikwat.
Ze zouden dan een opmerking kunnen maken of je zou hun gedachten eventueel nog kunnen laten lezen..
maar.. ja.. dan kun ze net zo goed weglaten eigenlijk..

Heey, ik vind het een goed idee om ze passief te spelen, zonder meiden Zoals je al beschreef dat ze er zijn in de tourbus enzo. Dat je tegen ze kan praten. Maar gewoon dat ze er zijn als persoon vanuit de hij/zij standpunt. Dus dat je ze ziet vanaf Bill of Tom

Snap je een beetje?

ooc;

Nell schreef:

Heey, ik vind het een goed idee om ze passief te spelen, zonder meiden Zoals je al beschreef dat ze er zijn in de tourbus enzo. Dat je tegen ze kan praten. Maar gewoon dat ze er zijn als persoon vanuit de hij/zij standpunt. Dus dat je ze ziet vanaf Bill of Tom

Snap je een beetje?

dat Bil en Tom hun godmoden dan, of wat bedoel je nou net???

Ooc; Nee kijk. Als Tom en Bill (bijv.) de tourbus inkomen dan mogen ze inderdaad godmoden dat ze daar zijn. Dan kunnen ze tegen Gustav en Georg gaan praten. Maar jij (als gustav) en MissKaulitz (als Georg) moeten weer zélf bewegen en praten. Snap? Dus het godmoden gaat tot waar de twee zijn. En de rest spelen jullie wel. Maar, als Tom en Bill zeggen dat ze er níet zijn, zijn ze er ook niet. Snap je het nog? Dus alleen als we ze nodig hebben gebruiken we ze zeg maar...

Ic; Tom keek Anthira eventjes aan en grijnsde toen ook. Misschien konden ze beter even een stukje gaan lopen? Dan voelde Bill zich misschien wel achtergelaten. Maar tegelijkertijd werd hij dan met de situatie geconfronteerd. En naar zijn idee kon het alleen maar goed uitpakken, toch? Vaag vertrouwde hij namelijk op het oordeel van Anthira dat haar vriendin een lief meisje was. Dus, zoals hij al zei, vertrouwde hij op het feit dat het goed ging komen.

'Misschien kunnen we beter een stukje gaan lopen. Ik neem niet aan dat je het koud gaat hebben, maar wil je wat kleren aan?' Hij bekeek Anthira even. Oké, door de situatie was het hem nog helemaal niet opgevallen, maar ze was best een lekker ding! En lief ook nog. Natuurlijk overkwam hem dat weer. Hij grijnsde nog een keer. Misschien een beetje flirterig. Maar hij vond haar echt wel knap. En hij zou nooit zomaar dingen doen. Zo was hij nou ook weer niet. Flirten was gewoon leuk. En als het meisje meer wilde, tja, dan vond hij dat ook geen probleem. Lekker makkelijk, toch? Meestal vonden de meisjes hem wel leuk. Hij was natuurlijk ook harstikke knap. Niemand die tegen hem op kon. Níemand. Hij was gewoon geweldig... Ofzo.

'Dan kunnen we Bill en jouw vriendin namelijk even alleen laten. Ik hoop namelijk dat jou vriendin hem kan helpen. En dan kunnen wij elkaar ook meteen wat beter leren kennen, toch?' Hij keek Anthira aan, nu weer gewoon glimlachend. Vriendelijk. Alsof alle gedachtes van net alweer vergeten waren. En dat waren ze ook, deels.

Anthira bleef naar Bill en Reggy kijken, alsof ze alleen stond. Maar ze wist maar al te goed dat Tom bij haar stond. Toen ze vond dat het tijd werd om weer een vluchtige blik op hem te werpen, merkte ze dat hij haar aan keek en zelfs naar haar grijnsde. Of kwam het omdat zij grijnsde? Ze wist het niet, maar uiteindelijk maakte het haar ook niet veel uit. Even staarde ze naar de grond. Waarom voelde ze zich zo vaak verlegen? Anthira begreep haar soms niet. Met haar vriendinnen was ze alles behalve verlegen. Dan kon ze haar mond zelfs niet houden. Maar nu kon ze haar mond niet open trekken.

'Misschien kunnen we beter een stukje gaan lopen. Ik neem niet aan dat je het koud gaat hebben, maar wil je wat kleren aan?' Zonder het door te hebben, ging haar blik gelijk naar de ogen van Tom. Wilde hij gaan wandelen? Maar ze zou toch zwemmen? Ach, waarschijnlijk vond Reggy het toch niet erg. En al helemaal niet om samen met Bill achter te blijven. Toch? Toen Anthira merkte dat Tom haar bekeek, kreeg ze een blosje op haar wangen. Hij grijnsde weer, maar dit keer was het een andere grijns. Een grijns die ze redelijk vaak zag, maar waarvan ze even niet wist hoe ze hem moest thuis brengen. Even peinsde ze erover. Totdat ze met een schok erachter kwam wat hij aan het doen was. Hij flirtte. Aan de ene kant voelde ze zich nu gemakkelijk, maar toch ook ongemakkelijk. Dat hij flirtte en haar lijf bestudeerde, betekende dat hij misschien wel interesse had. Maar als dat inderdaad het geval was, dan wist ze niet was ze moest doen. Daarbij bekeek hij háár!

'Dan kunnen we Bill en jouw vriendin namelijk even alleen laten. Ik hoop namelijk dat jou vriendin hem kan helpen. En dan kunnen wij elkaar ook meteen wat beter leren kennen, toch?' Anthira wist één ding zeker. Ze vond het totaal niet erg om met Tom een wandeling te gaan maken. "Ja, ik denk dat Reggy het niet zo erg vindt om even alleen bij Bill te blijven," ze knipoogde naar Tom, waarnaar ze vervolgens haar blik van hem afscheurde. Moeilijk, want haar ogen waren bijna vastgeroest aan de zijne. Anthira scheurde haar blik af om even te kijken naar Bill en Tom, en ze deed het om niet als een debiel over te komen. Na enkele secondes naar die twee te hebben gekeken, wende ze zich weer tot Tom. Ze voelde hoe haar grijsblauwe ogen contact zochten met zijn bruine kijkers. Hopelijk was het niet tevergeefs. "Maar inderdaad, we kunnen elkaar dan iets beter leren kennen. Ik ken je nu alleen maar als de gitarist van Tokio Hotel," ze knipoogde weer en glimlachte terug.

Saki had de hele conversatie van Tom en Anthira gehoord en wist nu even niet wat hij moest doen. Moest hij Tom volgen? of toch maar bij Bill blijven? of Tobi terug gaan halen? Maar als hij Tobi ging halen was hij misschien niet op tijd terug. Dan waren Tom en Bill misschien al met de meiden verdwenen. Of erger nog... misschien waren ze tegen dan al door haters aangevallen. Want blijkbaar waren ze op dit godvergeten eiland toch niet zo onbekend als ze dachten. Niet zo onbekend als de bedoeling was geweest. Snel flitste zijn blik van Bill naar Tom... en weer naar Bill, Tom, Bill, Tom, Bill, Tom, Bill... Hij werd er gék van!
"Tom" sprak hij toen "je weet dat we jullie moeten beschermen. Normaal was dat hier niet nodig geweest aangezien we verwachten dat niemand jullie zou kennen. Maar blijkbaar zijn jullie zelfs tot in deze uithoek van de wereld bekend. Ik kan je écht niet alleen laten gaan én ik kan ook Bill niet achterlaten. Zouden jullie aub samen willen blijven?" Zo, dat was er ook weer uit.