Waarom ik? [Tokio Hotel]

De bus raasde over de snelwegen. Langzaam naderde hij de grens. De bus was groot en geblindeerd. Niemand wist van buiten af wie erin zat, maar dat het een belangrijke bus was, dat kon je zo zien. Na bijna vier uur gereden te hebben, stopte hij op een open plek in een bos. Vier jongens stapten uit en keken om zich heen.

Vier meisjes pakten gehaast hun spullen in. Vandaag was het eindelijk zover! Vandaag zouden ze gaan kamperen, met z'n vieren! Helemaal alleen in het bos, zo'n vijftig kilometer verderop. Nog een uurtje wachten, dan konden ze gaan.

Waar gaat dit verhaal over?
Vier meisjes gaan kamperen in het bos. Op hetzelfde moment zijn de vier jongens van Tokio Hotel ook in dat bos. De reden van hun bezoek aan Nederland is nog onduidelijk, maar misschien dat de meisjes dat later uitvinden?

Rollen:
Tom (Bezet)
Bill (Bezet)
Gustav (Bezet)
Georg
Vier meisjes (4 bezet)

Regels:
-Elk meisje krijgt een jongen, bepaal onderling wie het wordt!
-Geen godmoding!
-Geen Powerplay
-Probeer de boys realistisch te spelen
-Vraag om toestemming om mee te doen!
-Wees actief, het wordt een beetje lastig spelen als iemand al twee weken afwezig is!
-Een post moet minimaal vijf volle zinnen bevatten.

Lijstje:
Naam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Rol:
Extra:

Let's play!

Naam: Felicia Twice
Leeftijd: Zestien
Uiterlijk:
Innerlijk: Ze ziet er van de buitenkant misschien een beetje arrogant uit, maar als je haar kent, is ze echt een schatje. Wel is ze wat terughoudend bij de eerste ontmoeting, waardoor ze heel onaardig kan overkomen.
Rol: Één van de vier meisjes
Extra:
-Ze houdt níet van Tokio Hotel, dus ze weet ook vrij weinig van ze af.
-Is het liefst vriendin Tom!

Naam: Gustav Schäfer
Leeftijd: 19 (bijna 20!)
Innerlijk: terughoudend, en stil, maar als je hem kent laat hij zich gaan
Uiterlijk: euhm... dat is wel bekend =D
Rol: Gustav, drummer van Tokio Hotel
Extra: Is een goeddoener, hij houdt niet van ruzies.

Naam: Bill Kaulitz
Leeftijd: 18 (over 2 dagen 19)
Innerlijk: mijn innerlijk is altijd in strijd met zichzelf, maar over het algemeen een beetje hyperactief
Uiterlijk: da's bekend, of je nou fan of anti-fan bent
Rol: zanger van Tokio Hotel, Bill Kaulitz
Extra: ik wil vaak het laatste woord hebben

Naam: Tom Kaulitz
Leeftijd: 19 (Op die paar uurtjes na ^^)
Innerlijk: Op het eerte zicht lijkt hij misschien een typische player. Maar als je hem de tijd geeft om jouw in zijn hart te sluiten, is hij een heel lief, bezorgd iemand.
Uiterlijk: Iedereen weet hoe Tom eruitziet =)
Rol: Gitarist van Tokio Hotel
Extra: Hij heeft zo de gewoonten om iedereen die, nuja, hoe moet ik het zeggen; 'niet tot het vrouwlijk geslacht hoort' dan maar, wat te plagen. En als wat wel 'rondingen' heeft, of hoe ik het ook moet zeggen, zijn bed in te praten =P

Edit by Niekje; Volende keer eventjes vragen, maar je bent wel goedgekeurd

Naam: Anthira Dottir
Leeftijd: 16
Innerlijk: Lief karakter. Helpt graag mensen. Kan soms heel bot zijn zonder dat door te hebben.
Uiterlijk: Krullende donkerbruine haren tot net over haar schouders. Grijsblauwe ogen. Dun, maar niet té dun. Smal gezicht, smalle lippen.
Rol: Eén van de vier meisjes.
Extra: Voorkeur aan Gustav. Kent Th wel, kent een paar nummers, maar niet super fan.

Als ik mag

Naam: Alayné Fehlens
Leeftijd: 18
Innerlijk: zit vol gekke ideëen, maar kan ook heel rustig zijn
Uiterlijk: zwart haar, blauwe ogen, (té) smal
Rol: gekste van de 4 meiden
Extra: is weg van Georg's lange haren

Naam : Steff ' petit
Leeftijd: vijftien
Uiterlijk:
Innerlijk: de ene dag stil , de andere staat schreeuwt ze het alweer van de daken. Steff heeft dagen waarop ze de hele wereld wegwenst dat ze alleen wil wegkruipen in een hoekje. Maar het liefste is ze de hele dag hyperactief en gek bezig. Helpen en luisteren zijn 2 van haar betere kanten .
Rol: Één van de vier meisjes
Extra:
- is het liefste vriendin van Bill.
- fan van tokio hotel maar respecteert de jongens in alles wat ze doen

* sorry dat ik meteen doe alsof ik mag meedoen , maar mag ik aub meespelen ?

Edit by NIEKJE: Zou je het erg vinden om Georg te spelen. Ik heb net via PM toestemming gegeven aan de laatste twee meisjes... Laat het me maar eventjes weten, ik hou in ieder geval alvast de rol voor je bezet!

ik zal dan maar even mijn gegevens ook posten hee, kwestie dat de mensen het weten

Naam: Yazmin Silverstone
Leeftijd: 17
Innerlijk: flapt er vanalles uit vooraleer eerst na te denken maar heeft geen slechte bedoelingen. heeft een gouden hart
Uiterlijk: 1m70, slank, natuurlijk zwart stijl haar, donkerbruine ogen vaak geschminkt.
Rol: 1 van de meisjes
Extra: houdt enorm van Tokio Hotel, maar loopt het niet van de daken te schreeuwen. Vindt Bill echt de geilste mens op aarde

Op zich kunnen we gewoon beginnen. Georg komt later wel. Nell, kun jij intro maken? Ik ben er vanaaf niet...

Moet ik 't weer doen hoor XD

Is goed
Geef me wel de tijd

(Okay.. ik weet hoe ik kan beginnen XD)

Een ronkende motor. Een chauffeur die al een paar uurtjes achter het stuur zat. Hij moest enkele tienermeiden vervoeren, naar een open plek in een bos. Gelukkig waren ze er bijna..
In de auto zat ze naast het raam. Haar ogen waren gesloten, maar ze sliep maar half. Dat kwam doordat ze de avond ervoor maar enkele uurtjes slaap had kunnen vatten. Zoveel zin had ze erin.
De auto stopte. Ze schoot overeind met haar ogen wijdopen gesperd. Verwilderd keek ze om zich heen terwijl haar donkerbruine krullende haar voor haar gezicht schoof. Even gromde ze. Een slanke hand zorgde ervoor dat die enkele plukken die voor haar ogen hingen, achter haar oor terecht kwamen. Nu kon ze tenminste zien waar ze was.
Nieuwsgierig stapte ze de auto uit. Een gaap kwam opzetten. Ze rekte zich uit en strekte haar ledematen. Eindelijk voelde ze zich weer goed in haar vel zitten. Ze rook bloesem. Het was lente en dat was te zien. Het groene gras om haar heen was vers. De bomen stonden te pronken met hun omvang. Wilde bloemen bloeiden overal. Ze hoorde ergens een beekje stromen, wat duidde op water. Het was heerlijk.
Enthousiast keek ze naar de natuur. Ze zag er totaal niet tegen op om hier te kamperen. Even alles vergeten. Heerlijk. De zon barste door het bladerdek heen toen de wind begon te blazen. Ze voelde kippenvel. Kippenvel van de wind en van de zon die nu op haar redelijk gebruinde armen en schouders scheen. Het was heerlijk weer. Hier een daar een wolkje, maar die leken niet groter dan een vuist. Zeker geen regen. "Aah. Wat heerlijk is het hier!" kraaide ze vrolijk uit. Haar stem was zacht, maar de vrolijkheid zwom erin. Haar grijsblauwe ogen schitterden, net zoals zon schitterde in water.

('t is flut, maar jullie doen 't er maar mee XD)

Ooc; Even voor iedereen. Nell heeft dikgedrukt gebruikt als ze iets zegt, dat hoeft niet. Mag wel...
Oh btw, het was goed hoor

Ic;
Verveeld staarde Felicia uit het raam. Haar elleboog steunend op het smalle randje van het raam. Haar ogen staarden naar buiten zonder iets te zien. Denkend aan de afgelopen dagen en nachten zat ze daar. Zij was niet degene die dit had voorgesteld. Gaf haar maar het stadsleven... en jongens. Dan was zij al blij. Maar zo was het niet gegaan en als ze eerlijk moet zijn, had de natuur in trekken met haar drie vriendinnen toch ook wel wat. Dus nu de dag gekomen was had ze er ook wel zin in. Heel veel zelfs. Maar toch, winkels waren nooit verkeerd.
Nee Felicia, dit keer niet. Dit keer heb jij je aangepast en nu ga je niet zeuren ook. Ze sprak zichzelf streng toe. Ze had er heus wel zin in, maar de natuur was gewoon niets voor haar. Ach, ze zou zich wel redden, dat deed ze immers altijd.
De auto stopte en Felicia stapte uit, haar benen strekkend. Ze keek om zich heen en voelde zich meteen rustig worden. Verbaasd over dat gevoel bleef ze eventjes staan genieten in de zon. Van zichzelf was ze al niet heel bleek, dus snel bruin werd ze wel. Met haar blonde haren gaf dat meestal wel een leuk gezicht.
Felicia hoorde haar vriendin naast haar genietend zeggen hoe heerlijk het hier wel niet was. Ze keek haar glimlachend aan.
'Tja, ik moet toegeven dat het wel wat heeft...' Zei ze knipoogend. Deze meisjes kende haar allemaal door en door, net zoals zij bij hun deed. Daarom zou deze vakantie hoe dan ook geweldig worden!

(Ik neem aan dat we wachten op de andere intro's Btw, ik doe lekker vetgedrukt, of je wil of niet )

Edit by Niekje: Muahaha, ik kan editen, maargoed, dat doe ik alleen deze keer anders maak ik er een beetje misbruik van . Maar van mij mag je het vetgedrukt doen hoor. Doe je dat op Rpfever ook?


EDIT BY NELL: Yep, altijd vetgedrukt ^^ Maar daar mag je ook kiezen of je 't wel of niet doet XD Maar ik vind duidelijker (en mooier XD) met ^^

Eindelijk waren ze op hun bestemming aangekomen.
Alayné sprong gieren van vreugde uit de bus. Dit was de vakantie waar ze al zo lang naar had uitgegeken. De zon scheen, de vogeltjes zongen, een beekje stroomde door het bos. Niets kon haar tijd hier nog verpesten, alles was fantastisch. Ze verzamelde haar spullen, bedankte de buschauffeur en trok het bos in. Eerst ging ze op zoek naar een goede plaats om de tentjes op te zetten. Het was immers nog maar middag, maar first things first. Als het nu niet gebeurde verloren zij en haar vriendinnen vast de tijd uit het oog. Een tentje in het donker opzetten is nu ook niet bepaald zo'n pretje. Dat had ze op hun vorige trip gemerkt. Toen besloten ze om eerst de omgeving wat te verkennen en 's avonds bij het kampvuur hun slaapplaatsen pas in gereedheid te brengen. Pas de volgende ochtend merkten ze toen dat zo hun tenten in een gigantische nest rode mieren hadden gezet en nu dus vol met mierenbeten stonden. Nee, dat mocht zeker niet meer gebeuren.

DOENK! de auto stopte wat bruusk aan de rand van het bos. Yazmin botste tegen het raam. AUW! schreeuwde haar hoofd maar ze gaf zelf geen kik. Ze wou nu geen pijn hebben, nee, nu ging ze kamperen met haar beste vriendinnen !! ze had de datum van vertrek omcirkeld op al haar kalenders en in haar agenda stond er KAMPEREN geschreven met allemaal sterretjes en hartjes errond. Ze keek hier al zolang naar uit en niks mocht het verpesten, dit was enkel voor hun. Voor niemand anders. Niemand? ja natuurlijk, moest Bill hier plots toestuiken zou hij mogen blijven van haar. Maar nee, nu geen Bill of Tokio Hotel. Het was tijd voor het echte vriendinnenleven !
Ze stapte de auto uit en snoof de buitenlucht op. De heerlijke geur van bloesems prikkelde in haar neus. Ja, het wordt perfect !

Slecht gezind keek Tom uit het raam, takken en bomen flitsten aan hem voorbij. Waarom moest hij, net nu hij even vakantie had, helemaal naar The middle of nowhere .
‘Als je in een rustige omgeving bent kun je beter nadenken, dan komt de inspiratie naar boven,’ had de manager hem gezegd.
Diep vanbinnen wist Tom dat er iets mis was, waarom in hemelsnaam helemaal naar Nederland voor wat frisse lucht?
Is er in Duitsland geen natuur genoeg? Dan had zijn manager maar eens in de omgeving moeten gaan kijken waar Tom was opgegroeid, daar kwam nooit iemand! En als je, met veel geluk, iemand op straat tegenkwam kon je er zeker van zijn dat het een 50 plusser was.
Daarom hield Tom zoveel van het touren, hij hield van de stad. De benzinelucht en het gebrom van de tourbus. Dat was pas inspirerend, daar kwamen tenminste mensen.
Bruusk kwam de bus tot stilstand en Tom viel bijna van zijn stoel af, hij stapte eruit en voelde de zon op zachtjes op zijn gezicht schijnen.
Stiekem had hij dit wel wat gemist…

1000_Sterne, ik wil dat je hier eventjes naar kijkt. Ik heb jou post overgeschreven, maar nu zonder spaties tussen uitroeptekens, met aanhalingstekens enz.

DOENK! De auto stopte wat bruusk aan de rand van het bos. Yazmin botste tegen het raam. AUW! schreeuwde haar hoofd, maar ze gaf zelf geen kik. Ze wilde nu geen pijn hebben, nee, nu ging ze kamperen met haar beste vriendinnen!! Ze had de datum van vertrek omcirkeld op al haar kalenders en in haar agenda stond er 'KAMPEREN' geschreven met allemaal sterretjes en hartjes er omheen. Ze keek hier al zolang naar uit en niets mocht het verpesten, dit was enkel voor hun. Voor niemand anders. Niemand? Ja natuurlijk, moest Bill hier plots toestuiken zou hij mogen blijven van haar. Maar nee, nu geen Bill of Tokio Hotel. Het was tijd voor het echte vriendinnenleven!
Ze stapte de auto uit en snoof de buitenlucht op. De heerlijke geur van bloesems prikkelde haar neus. Ja, het zou perfect worden!

Zon en schaduw wisselde elkaar af op z’n gezicht terwijl hij met z’n hoofd tegen het raam aan geleund naar buiten staarde. ‘Vakantie…. Verplicht…. Veluwe…. Nederland…. Bos…. Inspiratie…. Writersblock….’ Het waren losse woorden die hij in gedachte weer hoorde. Woorden die uit het gesprek/preek kwamen die hij met hun manager had gevoerd, maar waar van de helft maar tot hem was doorgedrongen. Hij kon zich herinneren dat hij duidelijk te kennen dat gegeven dat hij niks van natuur moest hebben. Al die vieze, enge beestje. Om nog maar te zwijgen over de muggen. Iets te duidelijk misschien, want daarop volgde het woord ‘verplicht’. De 14 jarige Bill zou zich vel hebben verzet bij het horen van dat woord, maar nu liet hij het over zich heen komen. De hele weg had hij nauwelijks wat gezegd en voor zich uit zitten staren of een of ander tijdschrift gelezen. De reis was lang geweest, maar eindelijk te einde. Hij stapte achter z’n broer aan uit en keek om zich heen. Plaats bestemming …… bereikt.



ooc: Ik hoop dat die een na laatste zin mag. Je kan immers niet met z'n alle tegelijk uitstappen en XxnelexX was met Tom de eerste van de vier jongens die wat postte. Zo niet dan pas ik hem aan.
Heb ik gelijk nog een vraag.

Ooc; Ik denk dat ik hier voor Niekje kan spreken. Je hebt het goed geschreven Adriana Want je doet niets met Tom. Je stapt enkel na hem uit de bus


Bic; Zuchtend keek ze om zich heen. Het was perfect. Ze draaide zich om en keek naar haar vriendinnen. Een brede grijns lag op haar gezicht. Ze genoot nu al met volle teugen.
Ze liep naar de auto en hielp de chauffeur met de tassen eruit te pakken. "Pfoe.. Wat hebben we veel meegenomen!" sprak haar stem. De chauffeur naast haar knikte en schonk haar een glimlach. Zij schonk er een terug.
Toen de laatste tas uit de auto was, rekte ze zich weer uit en keek om zich heen. De chauffeur groette haar nog en gaf haar een hand. Vervolgens draaide ze zich om en keek naar haar vriendinnen. Tenminste, de vriendinnen die ze zag. "Felicia, kan je me helpen? Dan sjouwen we de tassen naar ons kampeer plekje."
Ze hoorde de stem van haar moeder in haar hoofd. "Probeer je rug niet te breken dit keer, Anthira." de vorige keer had ze veel te veel tassen gedragen. Haar rug had de hele week zeer gedaan, maar daar had ze geen millimeter aan toegegeven. Niets mocht toen de week verstoren, net zoals nu. Nu mocht niets het verstoren.

Ooc; Weer fluttig

Ooc; Je hebt het inderdaad goed gedaan.

Zuchtend keek Felicia om zich heen. Haar hoofd opgeheven in de zon, stond ze daar genietend. Haar hoofd was leeg, niet in staat om nu ergens aan te denken. Eventjes alles kwijt zijn. Daarvoor was ze hier toch? Met haar beste vriendinnen even alles kwijt raken. Als het aan haar had gelegen waren ze naar een duur kuuroord gegaan, maargoed. Nogmaals, dit had ook wel iets!
Ze draaide zich om naar Anthira. Meteen glimlachte ze. 'Tuurlijk.' Haar stem was vrij scherp, maar niet onaardig. Ze trok een wenkbrauw op en liep naar haar tas toe. Misschien nog wel de grootste van allemaal. Of misschien ook niet. In ieder geval had ze veel mee. Vrolijk haalde ze de stang eruit en trok hem achter zich aan, terwijl ze met haar andere hand ook nog een tas van de grond tilde. Zo liep ze voorwaarts.
'Komen jullie?' Felicia stapte alvast vooruit. Ze kende het hier wel een héél klein beetje. Van haar ouders. Maargoed, het bleef een bos en dat betekende dat ze binnen vijf minuten verdwaald kon zijn. Wat maakte het ook uit. Als ze een open plek vond, zou ze daar haar spullen dumpen en opzetten. Zo liep ze voor de anderen uit. Eventjes keek ze om naar achteren en maakte met een beweging duidelijk dat de rest haar moest volgen. Ze wachtte niet af of ze dat zouden doen. Zo niet, dan zouden ze wel roepen, toch?

"Hej, Felicia, hierzo! Ik heb al dé perfecte plek gevonden om onze kampeerspullen op te zetten." Alayné had inderdaad haar best gedaan. De plek waar zij nu stond was niet in één woord te beschrijven.
Had was een groene vlakte, zo groot als een huis. Rondomrond stonden allemaal populieren en een paar meter verder stroomde het riviertje dat ze al van ver konden horen.
"Weet jij waar de rest is?" vroeg ze aan Felicia.

Anthira knikte dankbaar naar Felicia. De scherpe stem van haar viel haar allang niet meer op. In het begin had ze nog gedacht dat ze iets deed wat totaal niet van haar verwacht werd, maar nu wist ze gewoon dat het bij haar hoorde. Ze hees een tas over haar schouder en pakte een andere tas met haar linker hand. "Oef. Zwaar. Jeetje, we hebben echt teveel meegenomen." zei ze lachend toen ze naar de berg tassen keek. Haar blauwgrijze ogen keken naar Felicia die al liep. Hoe het haar lukte, wist ze niet. Misschien waren die tassen toch niet zo zwaar als ze leken.
"Ik kom!" zei ze, haar stem klonk niet hard. Maar ze wist bijna 100% zeker dat Felicia het wel had kunnen horen. Tenzij ze plots doof was geworden. Anthira kwam in beweging. Eerst zette ze een mini stapje, maar toen ze merkte dat ze niet eens haar evenwicht verloor, stapte ze al iets sneller door.
Behendig ontweek ze de uitstekende boomwortels en de struiken. Totdat ze achter Felicia liep. Alayné stem bereikte haar. Ze hadden dus nu een kampeerplek.

"Ah, Anthira, goed, jij bent er ook al" lachte Alayné haar vriendelijk toe. Nu haar vriendinnen er waren begon ze de tent op te zetten. Maar niet iedereen was er, waar bleef Yazmin? Alayné trok er zich nog niet veel van aan en ging brandhoud zoeken voor de nacht. Op haar brandhoutroute kwam ze vanalle dieren tegen: eekhoorns die met elkaar aan het spelen waren, vogels die vrolijk tsjirpten, een damhertje dat snel naar haar mama liep, een everzwijn dat er gevaarlijk uitzag maar toch niets deed en een heleboel kevers. Bij die kevers moest ze even aan Bill Kaulitz denken. Zei wist, eigenlijk wist iedereen het, hoe bang hij daar van is. Ze stelde zich voor dat ze nu Bill tegenkwam en hoe ze dan een kever in zijn gezicht gooide. Dat moest een heel grappige reactie gegeven hebben!

Ooc; Live_my_life, probeer geen smiley's te gebruiken in je verhaal.
Verder ben je nu bezig met godmoden. Je kunt wel zeggen:
Zoë begon haar tent op te zetten... maar je kunt niet bepalen dat de anderen dat ook doen...
Verder kun je ook niet bepalen dat de dag zo snel voorbijgaat en Steff er nog niet is. Dat mag Steff helemaal zelf bepalen.
Wil je je post een beetje aanpassen? Beschrijf maar dat ze lacht, en dat jij dus je tent op begint te zetten. Je kunt wel zeggen dat Steff er nog niet is, want dat klopt, zij heeft nog niet geantwoord dat ze er al wél is. Maar je kunt niet zeggen dat je een kwartier bent weggeweest en dat ze er nog niet was..
Probeer ook je post iets langer te maken