Kaulitz als buren

Niekje schreef:

Ooc; Oewh, ik ben vandaag precies een halfjaar lid. Weet je hoe stoer!!

ooc;
haha, proficiat

Ooc;

Niekje schreef:

Ooc; Oewh, ik ben vandaag precies een halfjaar lid. Weet je hoe stoer!!

SUPER GOED ! Ik ben vandaag iets langer dan 1 maand lid XD


Bic; Zodra Anthira haar zus los had gelaten, voelde ze een zwaargewicht naast haar op de bank ploffen. Ze keek met toegeknepen ogen naar haar met een daar-zat-iemand-anders-eerst-blik. Vervolgens veranderde deze blik in een ondeugende grijns. Thuis had ze allang een kieteldood gegeven, maar aangezien ze bij nu -twee knappe- buurjongens zaten, vond ze dat het niet hoefde. "Vraagje, wat ga jij zo dadelijk eigenlijk doen? Hierna dus," vroeg ze serieus aan Zoë. Zelf had ze nog geen plannen, misschien bleef ze hier wel, als de jongens dat wilden. Maar anders zou ze saai thuis zitten, de boel opruimen omdat ze zich verveelde. Daar had ze niet veel zin in, dus ze hoopte vurig dat Zoë leuke plannen had gemaakt waaraan zij kon meedoen. Tom kwam de kamer binnen gelopen met twee glazen cola. Dankbaar glimlachte ze naar hem. "Bedankt!" vormde haar lippen. Zodra Tom weer verdween schoof ze iets naar voren en pakte het glas goed vast. Vervolgens bracht ze het naar haar lippen en dronk voorzichtig enkele slokjes van de inhoud. Alsof ze nog niet zeker was of het giftig was of niet. Erg eigenlijk, dat ik nu al cola drink dacht ze. Maar toch was het lekker. Zoals gewoonlijk.

Glas. Het viel op de grond. Op de grond in miljoen stukjes. Geschrokken sprong Anthira op zodra ze het breken van glas hoorde. Ze liep met wijdopen gesperde ogen naar de gang, waar het geluid vandaan was gekomen. Haar ogen knipperden éénmaal vervolgens keek ze op naar Tom. "Gaat het?" vroeg ze voorzichtig. Ze was bang dat er elk moment bloed op de grond vloeide. Vloeide als nooit ervoor. Maar nee, het was gelukkig niet het geval. Toch?

ooc; wie speelt Tom ook weer?

bic; Zoë;
Zoë zag hoe haar zusje naar de keuken toe renden. Kak dacht ze daar gaat mijn plannetje om rustig te blijven zitten. Om niet té ongeïntresseerd te lijken, liep ze haar achterna. Toen ze in de keuken aankwamen zag ze, zoals verwacht, een kapot glas en een plasje cola op de grond liggen. Ze keek ze van Bill - die nog steeds een geschrokken gezicht had - naar Tom - waarvan zijn pet op de grond lag. Ze vroeg zich af hoe in hemelsnaam die pet van zijn hoofd had kunnen vallen. Ze had hem al goed bestudeerd en zag dat zijn dreadlocks vanachter door dat gaatje boven de sluiting staken. Zelf droeg ze soms ook een pet met haar paardenstaart erdoor en ze had gemerkt dat die pet dan niet zo makkelijk afviel. Tom had dan nu toch fameuse apenkuren moeten uithalen om daarin te slagen. Hij zag er eigenlijk ook wel grappig uit zo, nu zijn dreadlocks niet meer half verstopt waren. Hij trok ook zulk een onbehulpzaam gezicht dat ze spontaan in lachen uitbarste. Ow shit ow shit ow shit, niét lachen dacht ze nog, maar het was te laat.

Ooc; Ik ben Tom. Pas op he, ik heb nooit gezegt dat Tom's pet afviel, dat is dus godmoden. Nu vind ik het prima, maar let er wel op. En bedenk daarbij ook nog dat hij daaronder nog een muts op heeft

Al snel stond iedereen om hem heen om hem te komen helpen. Eerst Bill, toen Anthira en toen Zoë. Tom glimlachte eventjes, pakte zijn pet op van de grond en plantte hem weer neer op zijn hoofd. Hij moest zijn muts afdoen, en weer opnieuw opzetten, want anders zat het hele geval niet goed. Maar dat vond hij eigenlijk niet héél prettig hier. Aan de andere kant, ze zouden hem mischien wel vaker zonder muts plus pet zien. Hij trok zijn muts af en voor een seconde kwam het littekentje op zijn wenkbrauwen tevoorschijn, en de rest van zijn hoofd natuurlijk. Snel zette Tom de muts weer op, deed zijn 'staart' goed en plantte de pet erbovenop. Zo, het hele gebeure zat weer goed.

Anthira vroeg iets aan hem. Hij keek haar eventjes aan en glimlachte. 'Ja hoor, het gaat prima.' Het was een lief meisje, snel bezorgd. Dat was wel schattig. Zoë was net zo bezorgd, want zij kwam ook meteen aangelopen. Maar ook iets 'sadistischer', want zij barstte in lachen uit. Tom trok verbaasd een wenkbrauw op en grijnsde naar haar. Toen haalde hij zijn schouders op en liep naar de woonkamer terug, waar het glas cola werd neergezet. Hij keek om of de andere drie hem volgde.

'Het is opgeruimd hoor, kom maar zitten.' Hij zocht eventjes naar de ogen van Bill. Vond hij het wel prettig, de twee meisjes hier? Hijzelf had nooit problemen met meisjes. Maargoed, dat was hij.

Niekje schreef:

Ooc; Ik ben Tom. Pas op he, ik heb nooit gezegt dat Tom's pet afviel, dat is dus godmoden. Nu vind ik het prima, maar let er wel op. En bedenk daarbij ook nog dat hij daaronder nog een muts op heeft

geen godmoden, want Bill "tikte plagend zijn pet van z'n hoofd"

Ooc;

live_my_life schreef:

Niekje schreef:

Ooc; Ik ben Tom. Pas op he, ik heb nooit gezegt dat Tom's pet afviel, dat is dus godmoden. Nu vind ik het prima, maar let er wel op. En bedenk daarbij ook nog dat hij daaronder nog een muts op heeft

geen godmoden, want Bill "tikte plagend zijn pet van z'n hoofd"

Ze heeft gelijk
Btw, morgen post ik Als ik tijd heb tussen paardrijden en oppassen door

Ooc; ehh nel, is goed hoor Dat was niet echt de moeite waard om te posten...

Ooc;

Niekje schreef:

Ooc; ehh nel, is goed hoor Dat was niet echt de moeite waard om te posten...

Tss

Maar Posten jij

Nell schreef:

Ooc;

Niekje schreef:

Ooc; ehh nel, is goed hoor Dat was niet echt de moeite waard om te posten...

Tss

Maar Posten jij

Drol, ik ben hier de laatste die heeft gepost

Ooc;

Niekje schreef:

Nell schreef:

Ooc;

Niekje schreef:

Ooc; ehh nel, is goed hoor Dat was niet echt de moeite waard om te posten...

Tss

Maar Posten jij

Drol, ik ben hier de laatste die heeft gepost

Dat zag ik niet

Haar ogen vielen op een littekentje bij zijn wenkbrauw. Deze was haar nog niet opgevallen. Geïnteresseerd bekeek Anthira hoe hij zijn haar weer deed zoals hij wilde. Eerst pakte hij zijn pet op. Vervolgens haalde hij zijn muts van zijn hoofd, waardoor het littekentje haar was opgevallen. Zijn haren vielen nu heel anders. Het zag er anders uit, maar wel grappig. Anthira vroeg zich af of ze hem zo vaker zou zien. Vast wel. Want ze waren nu elkaars buren, hij zou haar ook zien met een pyjama aan. Tenminste, als hij toevallig naar buiten keek terwijl zij net opstond of ging slapen.
Maar ze kon niet lang genieten van een hoofd zonder muts en pet. Want binnen enkele secondes zat er een Tom met een muts op voor haar. Ze grijnsde eventjes terwijl ze ondertussen van het ene been op het andere wipte. Terwijl ze een hand door haar haren hield. Even keek ze weg, het was lang genoeg voor Tom om zijn pet weer op te zetten. Want toen ze weer terug keek, zat zijn haar weer als voorheen.

Tom beantwoordde bijna gelijk haar vraag. Ze zuchtte opgelucht. 'Ja hoor, het gaat prima,' Gelukkig maar. Zoals voorspelt was er niets aan de hand. Zoë, die ondertussen naast haar stond, begon plotseling te lachen. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze haar aan. Waarom lach je? het was een niet uitgesproken vraag die door haar hoofd spookte. Anthira vond het maar raar dat ze nu lachte, er was toch niets om te lachen? Toen ze weer terug keek naar Tom, was deze weer verdwenen. Ze haalde haar schouders op en draaide zich om, zodat ze de woonkamer in kon lopen. Waar blijkbaar Tom weer was. Ze knipperde even met haar ogen en draaide haar hoofd naar achter, om zeker te zijn dat hij daar niet stond. Toen Anthira weer terugdraaide, was Tom nog steeds in de woonkamer. Hoe deed hij dat? vroeg ze zichzelf af. Nogmaals haalde ze haar schouders op en ging weer op de bank zitten. "Maar vertel eens wat meer over jullie."

Zoë;
Met een klein knikje gebaarde Zoë haar zus dat het niets was. Ze had gewoon even een binnenpretje gehad. Nuja, het was toch de bedoeling geweest dat het binnen bleef.
"Goh, ik weet eigenlijk nog niet wat ik ga doen" antwoorde ze op haar vraag "misschien kunnen we de jongens straks wel een een rondleiding geven ofzo. Als jij en zij het goed vinden tenminste."
Ze zag hoe haar zusje terug naar Tom wou kijken. Maar in plaats daarvan keek ze naar een lege plaats. Zoë had gezien dat Tom weer naar de woonkamer was gelopen, maar Anthira had het blijkbaar nog niet door.
Toen Anthira merkte dat Tom niet meer stond op de plaats dat zij verwachtte trok ze even haar schouders op. Voor Zoë een duidelijk gebaar dat haar zusje er even niets van begreep... en een volgende reden om weer even te beginnen gniffelen.
Toen Anthira weer naar de woonkamer liep volgde Zoë haar op de voet. Plots stond Anthira even stil en keek naar achter. Door deze plotselinge beweging botste Zoë bijna tegen haar aan. Ze begreep niet waarom Anthira dit deed, tot ze Tom in de zetel zag zitten. Blijkbaar had haar zusje eindelijk door dat hij al in de woonkamer was. "Haha, wat scheelt er zusje? Je kijkt wel alsof je een spook hebt gezien." proeste Zoë uit van het lachen.
Het was haar nu al duidelijk geworden dat vandaag een hele grappige dag zou worden.




Bill;
Bill begreep alle drukte in de keuken niet. Ok, zijn broer had een glas laten vallen, maar was dat nu zo speciaal? Hij was Tom achterna gelopen om hem eens om zijn mening over de nieuwe buurmeisjes te vragen, maar plots stonden ze er weer bij. Naja, dat zou dan maar voor een andere keer zijn. Voor vanavond ofzo, als ze voor de eerste keer in hun nieuwe bed lagen. Bed... daar verlangde hij nu eigenlijk wel naar. Hij vroeg zich af of het goede bedden waren. Want hij herinnerde zich nog dat ene hotel waar de metalen veren bijna door de matras zaten. Die nacht had hij echt héél slecht geslapen. Toen hij Tom en de meiden terug naar de woonkamer zag lopen besloot hij om hen te volgen. Ach, een zetel is voorlopig ook wel goed dacht hij bij zichzelf.

'Goh, ik weet eigenlijk nog niet wat ik ga doen,' antwoordde haar zus op haar vraag, 'misschien kunnen we de jongens straks wel een een rondleiding geven ofzo. Als jij en zij het goed vinden tenminste.' Even fronste Anthira haar wenkbrauwen. Zo'n slecht idee vond ze het zelf niet. Maar Bill en Tom moesten er maar net zin in hebben. Zelf zou ze niet gelijk rondgeleid willen worden, ze wilde liever eerst wennen aan het huis en uitrusten van de reis. "Ja, dat is een idee." zei ze uiteindelijk met een glimlach. "En als één van ze niet wil, dat kan die blijven en de ander kan met één van ons mee," Ze zei het expres wat zachter, zodat de jongens niet het gevoel kreeg dat ze over hen praten. Maar de mogelijkheid bestond altijd dat ze toch wel verstonden wat ze zeiden. "Naja, we merken het wel," zei Anthira terwijl ze haar zus een zacht duwtje met haar elleboog gaf.

Tijdens het lopen van de keuken naar de woonkamer, hoorde ze gegniffel achter haar. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze Zoë aan, maar grijnsde toen terug. Ze wist waarom ze zo deed. Het kwam door haar actie. Een nauwelijks hoorbare zucht ontsnapte tussen haar lippen door. Ze had ook zo snel lol, die zus van haar! 'Haha, wat scheelt er zusje? Je kijkt wel alsof je een spook hebt gezien.' Zoë proestte het nu uit. Anthira, die ondertussen zat, pakte haar glas cola vast en keek haar zus aan. "Haha," lachte ze sarcastisch. "En ja, ik heb jou weer gezien," zei ze met een grijns. Vervolgens nam ze een slok uit haar glas en wachtte tot Bill of Tom antwoordde op de vraag die ze gesteld had. (Weet je het niet meer? Kijk naar andere post )

En daar kwamen de twee meisjes weer aan. Die oudste was echt in een lachbui, schijnbaar. Hij bestudeerde de twee eventjes. Alweer, wat had hij anders te doen? Anthira was blijven staan en keek naar hem. Hij keek terug. Naar haar. Hij trok eventjes zijn wenkbrauwen op toen ze zich omdraaide en achter zich keek. Had ze nog niet door dat hij hier was? Schijnbaar niet. Haar zus maakte een opmerking, over een spook en haar en schoot weer in de lach. Rare zus. Wel grappig, dat ze zoveel lachte.

'Tja, wat wil je weten?' Vroeg hij toen Anthira was gesetteld, en Zoë trouwens ook, en ze de vraag had gestelt. Eigenlijk wist hij niet zo goed wat hij moest antwoorden. Hij had geen zin om te vertellen dat ze twee beroemde mensen waren uit Duitsland en ook niet om te vertellen dat ze hier waren voor wat rust. Hij vond het wel goed zo, dat zij nu van niets af wisten. Daardoor leerde hij hun tenminste écht kennen. En dat was altijd beter dan twee van die giechelende meisjes. Wacht, dat deden meisjes sowieso. In ieder geval was het heel anders. Daarom had hij ook besloten om ietsjes minder te flirten. Kijk, als hij wilde, dan kon hij iedereen krijgen. Maar nu zou hij het eens anders aanpakken.

Tom wachtte haar antwoord af.

ooc; @ Niekje
jij kan nog niet weten of ik (Zoë) al weer gaan zitten ben


bic;Bill;
Met een plof plantte hij zich naast Tom in de zetel. Dit was de eerste fatsoenlijke zetel die hij vandaag onder zijn kont voelde. Die in het vliegtuig waren wel oké geweest, maar daar zat hij toch wel redelijk krap met zijn benen. In de wagen was het nog erger. Redelijk krap zou daarvoor een groot understatement zijn geweest. Weg comfort van de tourbus, die hadden ze thuis gelaten om niet te veel aandacht te trekken. Waar het nu eigenlijk op neerkwam was dat hij, in dat kleine wagentje, bijna met zijn benen in zijn nek moest zitten en dan was er nòg amper plaats geweest voor hun handbagage.
De benen eens lekker voor zich uitstrekken deed nu dus echt wel deugd. Even lekker de ogen toe en hopla met de twee beentjes naar voren... recht tegen het tafeltje! Daar ging het tweede glas.
"Scheisse!!" gilde hij uit. "Toch nog over mijn broek!!"

Wat wilde Anthira weten over deze jongens. Ze wilde weten waarom ze de tweeling zo bekend voor kwam. Ze wilde weten waarom ze niet meer in Duitsland woonden. Ze wilde weten of ze ooit op tv waren geweest of in de krant. Waren ze wel of niet bekend in Duitsland? Eigenlijk wilde ze alles van ze weten, maar wist bijna zeker dat ze bij lange na niet alles te horen zou krijgen.
Peinzend keek ze van Tom naar Bill en weer terug naar Tom. Zo ging haar blik wel even door, zonder het zelf door te hebben. Wat zou ze vragen? Niets schoot haar te binnen. Met een vragende blik in haar ogen keek ze opzij. Zou Zoë een clue hebben van wat ze wilde weten? Eigenlijk dacht ze van wel. Die meid, haar zus, was zo zelfverzekerd. Die wist zich bijna in elke situatie te redden. Misschien wel elke situatie.
Terwijl ze zo zat te peinzen, nipte ze af en toe van haar glas cola. Het drankje gleed door haar keel naar beneden, totdat ze het vloeistof niet meer voelde. Dat was de grens van de zenuwen. Anthira besloot maar iets heel erg voor de hands liggend te vragen. "Hoe zijn jullie? Beschrijf je zelf eens. Zullen jullie goede buren zijn?" Bij de laatste vraag knipoogde ze en grijnsde wat scheefjes.

Net nadat ze haar vragen had gesteld, gebeurde er iets wat ze niet had kunnen voorspellen. Zo ie zo was ze niet goed in voorspellen, maar soms kon ze wel dingen zien aankomen. Maar toen Bill naast zijn broer ging zitten en zijn benen strekte, gebeurde er toch iets. Op de een of andere manier kreeg hij voor elkaar dan zijn benen tegen het tafeltje botsten. Het was blijkbaar zo hard geweest, dat het glas -dat erop stond- om ging. De cola die zich in het glas had bevonden, stroomde nu over de rand van de tafel. En aardig wat van die cola, kwam over de broek van Bill terecht.
Een beetje geschrokken keek ze naar het gebeuren. Vooral toen Bill ook nog wat uitgilde -het kwam erop neer dat de cola over zijn broek was gegaan, ging een wenkbrauw omhoog en grijnsde ze weer. Al was dat niet eens haar bedoeling! Dus snel veranderde de uitdrukking op haar gezicht.

Tom dronk nietsziend uit zijn glas cola terwijl hij voor zich uit staarde. Bij elke slok dacht hij terug aan zijn leven. Het was echt geweldig geweest. Oh, wat had hij ineens zin in een concert. Grappig was dat, als je erover nadacht. Al die gillende meisjes verlangde naar een concert en hij zat hier. En hij verlangde er ook naar. Maar die gillende meisjes verlangde naar een concert waar hij speelde, oftewel, ze keken toe. Maar hij wilde zelf weer een concert geven. Dat was zo machtig. Soms, dan kreeg hij kippenvel op zijn armen. Zijn vingers waren lang en daardoor kon hij goed gitaar spelen. En door veel oefening. Hij was zó blij dat hij dit allemaal had bereikt. De concerten, de nummers, de bekendheid. En de awards. Maar het allerbelangrijkste was het gevoel van de fans, want soms voelde zelfs hij dat zo érg, dat hij precies snapte waarom sommige meisjes gilde. Oké, hij was zelf ook geweldig, maar tja, dáár ging het nu even niet om...

"Hoe zijn jullie? Beschrijf je zelf eens. Zullen jullie goede buren zijn?" He? Wat? Oh, dat. Hij keek Anthira aan en bestudeerde haar eventjes voordat hij antwoord gaf. Tenminste, hij wilde antwoord geven, maar toen knalde Bill tegen de rand van de tafel en gooide het tweede glas om. Tom kon nog net het glas opvangen voordat het op de grond in stukken uiteenspoot.

Hij keek weer naar Anthira. 'Nou, zoals je ziet, zijn wij dé perfecte buren.' Hij stond op, om naar de keuken te gaan voor een doekje, met het glas nog in zijn hand. Op de gil van Bill reageerde hij niet eens.

Bill;
Ohnee, dat glas!! dacht Bill nog. Zo snel als hij kon probeerde hij het vallende glas nog beet te nemen voor het genadeloos tegen de grond kletterde. In een flits zag hij Tom's hand passeren. En, ja hoor, Tom had het glas nog net op tijd kunnen redden. Oef, dat is toch gered.
"Sorry meiden, ik ga jullie even alleen laten" zei hij snel en hij rende Tom achterna. Bill was even bang geweest dat Tom kwaad op hem zou zijn omdat hij weer zo slim was geweest, maar al snel begreep hij dat het niet zo was. Eigenlijk had hij wel een schat van een broer. Een broer die hem werkelijk altijd en in alles te hulp schoot.
En misschien kwam zijn maffe stunt nu welnet op tijd om onder de vervelende vragen van Anthira uit te muizen...



Zoë;
En ja hoor, haar voorgevoel kwam uit. Zoë had nog maar net de tijd gehad om te gaan zitten en het volgende gebeurde alweer: Bill strekte zijn benen nét iets te ver uit waardoor het tweede glas cola tegen de vlakte ging. Nuja, bijna tegen de vlakte toch. Tom had, tegenover daarstraks, precies net iets snellere reflexen ontwikkeld en hij kon het vallende glas nog vastgrabbelen voordat het de grond raakte.
Ze zag de grijns op het gezicht van haar zus en weer barste ze bijna in lachen uit. Gelukkig kon ze zich deze keer wél nog net op tijd bedwingen. Waarschijnlijk omdat ze toch wel geschrokken was over de reactie van Bill. Hij schreeuwde echt zo ongelooflijk luid toen de cola over zijn broek ging, net of de wereld elke moment kon vergaan.
Even durfde ze niets te zeggen... Tot ze de reactie van Tom hoorde: "Nou, zoals je ziet, zijn wij dé perfecte buren." Toen verscheen weer die glimlach op haar gezicht. Ze wist niet wat het was, maar het leek of Tom iets betoverends over zich had.
"Haha, slimme vraag hoor zusje" zei ze toen Bill en Tom alweer in de keuken verdwenen waren. "Zou jij zomaar op 1,2,3 uit je duim kunnen zuigen wat voor buur je was dan?" en ze gaf Anthira een flinke por in haar zij.

Ooc; Vergeet de aanhalingstekens niet als je post en je personage praat!

Niekje schreef:

Ooc; Vergeet de aanhalingstekens niet als je post en je personage praat!

de aanhalingstekens staan er nu

en ik heb mn tekstje ook nog een beetje aangepast



Ik hoop dat jullie er weer wat mee kunnen

Ooc; Ik wil eventjes op Nelleke wachten...

Ooc; Heey! Sorry voor al dat gewacht! Spijt me heel erg! Nu komt jullie dierbare post!

Bic; Tot haar grote verbazing werd het glas opgevangen. Gewoon zomaar! Dan moest je wel een heel snel reactievermogen hebben. Zij zou alleen maar met grote ogen toekijken hoe het glas in miljoen stukjes uit een spatte op de grond. Ze zou zich rot voelen, omdat ze het niet kon vangen en ze zou iedereen met een schuldige blik in haar ogen aankijken. Nu durfde ze al nauwelijks Bill of Tom aan te kijken. Toch keek ze betoverd naar het glas in Toms handen. Tom die ook gelijk iets zei. "Nou, zoals je ziet, zijn wij dé perfecte buren." Ze kromp er bijna van ineen. Bijna hoorde Anthira een snauwende ondertoon. Maar die was er niet. Ze hoorde niets snauwends, wel zag ze twee donkerbruine ogen. Maar heel even. Toch waren ze er. Het waren mooie ogen. Anthira keek nu naar Bills ogen, deze had bijna dezelfde ogen. Wow, wat hebben ze mooie ogen!

Bill rende nu Tom achterna. Ze bekeek even het schouwspel en staarde vervolgens naar de cola. Wat voelde ze zich nutteloos! Wat kon ze nu doen? Wat was slim om te doen? Blijven zitten was zo dom. Maar helpen, misschien wilde de tweeling dat helemaal niet. Anthira stond voor een dilemma. Totdat ze een pijnlijke por in haar zij kreeg. "Au!" klonk het zachtjes, maar toch met een redelijk felle toon. Ze keek verbaasd naar Zoë. Die keek haar met een behoorlijke grijns aan (toch?). "Haha, slimme vraag hoor zusje" zei Zoë toen Bill en Tom allebei uit het zicht waren. "Zou jij zomaar op 1,2,3 uit je duim kunnen zuigen wat voor buur je was dan?" Hmm. Daar had ze een punt. Anthira had echt niet geweten wat ze had moeten zeggen. Misschien had ze voor de grap geantwoord dat ze de perfecte buren waren, net zoals Tom had gedaan. Maar ze zou het niet zeggen omdat Zoë een glas had omgestoten. Nee.

"Sorry, ik weet ook niet wat ik zeggen moet.." fluisterde ze haast. Bang dat de tweeling elk woord van hun gesprek zou kunnen volgen. Anthira wilde niet de eerste dag al voor schut staan, daarbij voelde ze zich nu heel erg verlegen. Eventjes keek ze haar zus aan, maar keek toen maar vlug weg. Ze vond het maar vreselijk.

"Hahaha, zusje, dat was maar een grapje hé" zei Zoë toen ze de verlegen blik van Anthira zag. "Je zou me nu toch al wel beter moeten kennen." voegde ze er nog aan toe.
"Ik ga even kijken of onze nieuwe buurtjes een vod vinden om de cola op te ruimen, ga je mee?"
Even bleef ze Anthira vragend aankijken... maar al snel stond ze op. Ze haatte het om te lang op een reactie te moeten wachten, daar was ze veel te ongeduldig voor.
"Heb je trouwens het gezicht van Bill en Tom gezien toen Bill dat glas omstootte? Allebei zooooooo geschrokken, maar ik vond het echt hilarisch." Ooooops, dat was iets te luid. Zoë hoopte dat Bill en Tom er niets van gehoord hadden. Daarna boog ze zich naar haar zus toe en fluisterde in haar oor "en heb je die ogen gezien? Wauw, als ze in Duitsland allemaal zo'n mooie ogen hebben wil ik nu direct daar gaan wonen."
Nog even knipoogde ze naar Anthira en draaide zich toen weer om, richting keuken.

ooc; gaat Tom nog iets doen??