Kaulitz als buren

Ooc; Ja ik reageer binnenkort weer, sorry :fluit:

Bill kwam hem al snel achterna. Tom keek hem eventjes quasi verontwaardigd aan, maar grijnsde toen. 'Lekker gedaan broertje.' Hij klopte even op de schouder van zijn broer. 'Ohja, het drinken was op.' Hij keek Bill eventjes aan. 'Eigen schuld! Misschien moeten we zo maar meteen even wat boodschappen gaan doen.' Boodschappen! Dat had hij al jaren niet meer gedaan. Laat staan dat hij er zin in had! Maar het zou wel moeten, wilde hij hier wonen. En dat wilde hij. Hij had het huis toch niet voor niets gekocht. Je kon niet eerst iets kopen en het vervolgens leeg laten staan. Misschien was hij dan wel rijk, zelfs híj vond dat nog zonde.

"Heb je trouwens het gezicht van Bill en Tom gezien toen Bill dat glas omstootte? Allebei zooooooo geschrokken, maar ik vond het echt hilarisch." Tom stak zijn hoofd om de hoek van de muur en keek de twee meisjes aan. 'Nou nou, lekker aardig zijn we weer.' Lachend keek hij de twee meisjes aan. Hij zag het meisje iets in de oor van haar zus fluisteren en daarna zijn kant op draaien. 'Aha?'

Shit, betrapt dacht Zoë toen ze merkte dat Tom haar commentaar over hun gezichten had gehoord. Al snel liep ze rood aan. Vertwijfeld keek ze nog even terug om naar haar zusje, hopende dat die haar uit de nood kon helpen...
"Euhm, naja, sorry" stammelde Zoë. Van het zelfverzekerde meisje dat ze normaalgezien was schoot nu niet veel meer over. Ohooooow, ik hoop zo hard dat hij die opmerking over de ogen niet meer gehoord heeft dacht ze. Maar ze dacht van niet, hoopte écht van niet, maar ze was er eigenlijk wel bijna zeker van dat hij het niet gehoord had. Anders zou hij daar toch ook iets van gezegd hebben, toch?
"Ik wilde even kijken of jullie alles konden vinden." zei ze toen haar gezicht weer een bijna normale kleur had aangenomen.

Ooc:
@Live... gedachtes kunnen wel schuingedrukt (hoeft niet), maar niet tussen sterretjes

ooc; sorry, het stukje van Bill vergeten te posten...

bic; Bill;
Winkelen... juist, dat was ook al eeuwen geleden dat hij dat gedaan had. Nuja, dat het drinken op was kon hem eigenlijk gestolen worden. Er is uiteindelijk nog altijd het water uit de kraan, toch? Maar ze hadden voor vanavond wel eten nodig. Tenzij ze ergens een pizza-service konden vinden ofzo, maar daar twijfelde hij eerlijk gezegd aan.
Winkelen dus. Pff, dat zag hij echt niet zitten. Dan moesten ze nog eerst hun geld gaan wisselen, want... ownee, dat hoefde niet meer met de euro. Dom dom dom Bill, hij kon zichzelf wel voor het hoofd slaan voor zo een domme gedachte. Achwat, dat was toch al één zorg minder.
Maar dan moesten ze nog wel een winkel in de buurt zien te vinden, het taaltje begrijpen om te weten wat ze kochten en tjah, wàt gingen ze nu eigenlijk net kopen? Hijzelf en Tom waren nu niet wat je noemt keukenprinsen. Op tour hadden ze altijd iemand bij om hun eten te maken, maar die was hier natuurlijk niet. Phuh, ze waren nog maar net in Griekenland aangekomen en hij begon alle gemakken van Duitsland al te missen.
"Tom" begon hij "zouden wij misschien niet aan die meisjes kunnen vragen om ons te helpen bij het winkelen, want, naja..." Hij wist dat hij niet meer moest zeggen, zijn broer begreep hem altijd direct.

"Hahaha, zusje, dat was maar een grapje hé" Jaja... Vast en zeker. Ze loog, wedden!? Of niet? Eeh.. tjaaa.. Waarom wist ze dat eigenlijk niet? Anthira keek heel even weg van haar zus, dit benuttigde ze door de kamer rond te kijken. Het was zo anders, terwijl het gewoon de zelfde woonkamer was van een week geleden. Het was alleen al anders omdat er nu een tweeling in woonde. Niet te vergeten een knappe tweeling, uit Duitsland, met geweldige ogen.

"Heb je trouwens het gezicht van Bill en Tom gezien toen Bill dat glas omstootte? Allebei zooooooo geschrokken, maar ik vond het echt hilarisch." Ze schrok uit haar gedachtes door de harde stem van Zoë. Jeetje, kon dat niet zachter? Anthira stootte haar zus zachtjes met haar elleboog aan, om haar te waarschuwen. Zodra ze het hoofd van Tom om de hoek heen zag, wist ze dat ze al te laat was. Maar dat had ook niet anders gekund, Zoë praatte zó hard. En het was eigenlijk best lullig wat ze zei. Waarom zei ze het? Omdat ze het hilarisch vond en niet zo'n beetje ook. Dat was wel duidelijk.
"Nou nou, lekker aardig zijn we weer." Toms stem sprak. Anthira grijnsde, daar kon ze niets aan doen.

Een kriebel bij haar neus kwam opdagen. Langzaam werd de kriebel heviger, totdat Anthira wist dat ze ging niezen. En ja hoor! Enkele secondes later, niesde Anthira hard. Gelukkig kwam er geen snot bij kijken! Dat zou toch gênant zijn! Eventjes later hoorde ze een fluisterende stem van Zoë. Iets over hun ogen. Ze grijnsde en knikte, het klopte wel wat ze zei. Maar om er gelijk te gaan wonen? Nee, ze bleef liever in haar eigen huisje wonen, op Kreta. Heerlijk.

In tegenstelling tot Zoë, bleef ze zitten. Aan één meisje hadden ze wel genoeg. Daarbij, ze zat nét zo lekker!

Zoë;
"Duuuuuuuuus, lukt het hier zo een beetje? Moet wel vreemd zijn he, om in een huis aan te komen dat je totaal niet kent." Zoë kon zich niet anders voorstellen dan dat het vreemd moest zijn. Zij en Anthira hadden al sinds hun geboorte in het huis hiernaast gewoond. Ze dacht niet dat ze eraan zou kunnen wennen om ergens anders te wonen... tenzij in dit huis dan, want hier had ze ook al zo vaak gezeten, bij haar beste vriendin. Haar gedachten dwaalden af naar Steff '. Hoe zou het nu met haar zou zijn daar in Amerika. Hoe zou het nieuwe huis zijn, hoe was het weer, hoe waren de mensen daar? Steff' was nog maar een dagje weg, maar het leek al een eeuwigheid geleden dat ze elkaar nog gezien hadden.
Vreemd hoe het kan gaan. Ooit hadden ze er nog over gefantaseerd dat Steff zou doorbreken met haar teksten en dat heel de wereld aan haar voeten zou liggen.Dan zouden ze samen rond te wereld reizen, met z'n tweeën .
Maar dat alles zouden nu alleen maar herinneringen blijven...

ooc; sorry voor de late reactie.
Ik wachte eigenlijk nog op een antwoord van Tom op de vraag van Bill.

Ooc; Weet je wat het is? Het is dat Niekje geen zin meer heeft om hier te posten waardoor bijna elk rp nu vast loopt. Ik zal m'n best doen, maar ben bang dat het niet gaat lukken =O

Stef;
Stef slenterde winkelstraat in en winkelstraat uit.
Amerika zou zoveel leuker geweest zijn moest Zoë bij haar zijn.
Het huis waarin ze nu woonde was een stuk groter dan het vorige ; het was allemaal perfect. Alles behalve de leegte die nooit meer opgevuld kon worden. Ze miste Zoë en al haar kuren.
Op weg hierheen had ze wat zitten foefelen aan een nieuwe tekst.
De melodie had ze al langer gehad maar nu was de song af.
Stef kwam bij een skatershop aan. Ze dacht terug aan die ene avond toen de kopers het contract kwamen tekenen. Die ene jongen droeg net zo'n kleren. Stef vond hem geweldig , niet alleen door zijn stijl maar hij had iets. Ze zuchte . Haar gitaar zat in de hoes die ze op haar rug droeg.
Ergens wilde ze hier gewoon gaan neerzitten en uit volle borst haar nieuwe song spelen. Maar was dat hier nu zo gepast ?
Whatever. dacht ze bij zichzelf. Ze zou het voor Zoë doen.
Deze hele song was voor Zoë .
Stef wist dat Zoë haar misschien al vergeten kon zijn ...

Ooc; Omg nelleke. Als ik dat wil zeggen, zeg ik het zelf wel, ja? En ik geloof dat je niet goed hebt gekeken, want ik heb laatst bij twee andere Rpg's bijgepost. De eerste waar ik dan ook in zal posten is deze Rpg. Maar ik kan niet alles tegelijk.

Bill;
Njah, lukt wel hoor. Maar ik hoor net van Tom dat het drinken op is... Dus, wij moeten gaan winkelen.
Even viel er een stilte omdat Bill niet goed wist hoe hij zijn volgende vraag moest formuleren. Hij keek even naar de grond, naar Tom, terug naar de grond, beet op zijn lip en keek uiteindelijk weer naar Zoë
Euhm, ik weet dat we jullie nog maar net kennen, maar ... zou je het zien zitten om met ons mee naar de winkel te gaan? Want we weten hier dus echt totaaaal niets zijn en we kennen de taal niet en, naja. Hij haalde zijn schouders op en hoopte op het beste.

ooc;
moet ik nu mijn andere karakter weer laten antwoorden of doet er nog iemand mee?